Mooie onverwachte plot.

Maura Hofsteijn leeft haar leven in de spotlights. Als bekend actrice lijkt haar leven compleet, tot Maura voor het eerst na jaren oog in oog komt te staan met haar verloren tweelingzus Elvira. De euforie van het hernieuwde contact verdwijnt als oude wonden worden opengehaald en Maura’s succesvolle leven langzaam begint af te brokkelen.

Het heeft me naar adem doen happen, dit verhaal. Scholten geeft stukje voor stukje informatie over trauma’s uit Maura’s verleden, to we aankomen bij een absoluut onverwachte draai in het verhaal.

Hoewel veel erg onwaarschijnlijk is – Maura’s gedrag, haar snelle conclusies, de gebeurtenis in haar jeugd – pakt het verhaal me echt, omdat het zo goed in elkaar zit. De plot is dramatisch, maar erg goed.

Ik heb van Sietske Scholten ook een aantal korte verhalen gelezen - short thrills, zoals ze die zelf noemt, en ik moet zeggen dat zij daar eigenlijk nog beter in is als in langere boeken. Zij slaagt er daar beter in om de spanning constant vast te houden en heel eng te laten oplopen tot een bloedstollende twist. Dit boek, De schaduw van Elvira, heeft hier en daar minder boeiende stukken. Ze passen wel in het verhaal, maar moeten anders opgeschreven worden om het totaal op hetzelfde hoge niveau te houden. Scholten gebruikt bij voorbeeld erg veel vragen in de vertelling. Retorische vragen aan de lezers, niet in de dialogen. Dit is een kunstje dat je niet té vaak moet toepassen, omdat het na verloop van tijd irritaties opwekt. Ik ben benieuwd naar haar andere boeken.