Winterse spanning in Kirchberg.

“De kust is kennelijk nog steeds veilig. Hij houdt zijn oor bij het gezicht van de man. Doodse stilte. Letterlijk.”- P. 81

Anna van Laarhoven gaat het zakelijk voor de wind. Als directrice van imgaobureau Up-Grade en moeder van pubers Dennis en Melissa heeft ze heel wat te maken met uitgesproken persoonlijkheden. Als Dennis aangehouden wordt door de politie voor poging tot inbraak en Anne vermoedt dat naar man Julian een affaire heeft kan ze privé wel wat family time gebruiken. Julian stelt voor om op wintersport te gaan naar het Oostenrijkse Kirchberg. Door problemen met een nieuwe cliënt is Anna genoodzaakt om haar gezin vooruit te sturen. Het gezin vertrekt met de trein richting Kirchberg en Anna pakt enkele dagen later de auto. Als ze moe van haar reis, aankomt in Kirchberg is het hele huis overhoopgehaald en haar gezin spoorloos. In alle chaos vind ze een briefje op tafel: Anna, geen politie als je je man en kinderen levend wilt terugzien! Met gevaar voor eigenleven begint ze aan een spannende zoektocht. Echter loopt dit avontuur uit in een race tegen de klok. Kan ze zichzelf en haar gezin op tijd in veiligheid brengen?

Het verhaal is geschreven vanuit drie personen. Anna, zoon Dennis en een onbekend persoon. Ondanks een deel van het verhaal verteld wordt vanuit het perspectief van Dennis, ontwikkel je niet echt een band met hem. Zijn personage mist diepgang, tevens zorgt de vertelling vanuit Dennis voor een Young Adult boek gevoel. Anna leer je wel redelijk kennen, echter mis ik hier ook wat diepgang, die normaal meer te vinden is in de boeken van Vermeer. De passages van het derde persoon zorgen voor meer vaart en spanning in het verhaal. De opbouw van het verhaal is goed, de spanning wordt rustig opgebouwd en loopt steeds hoger op naarmate het verhaal vordert. Ook een aantal spannende twist in het boek zorgen er voor dat je door het boek heen raast. Aan spanning geen gebrek in Sneeuwexpress.

Het verhaal is op sommige gebieden ongeloofwaardig. De gebeurtenissen, de situaties waarin Anna beland zijn soms ongeloofwaardig. Natuurlijk hoeft in een thriller niet alles realistisch te zijn, maar in sommige situaties is de grens van het extreme opgezocht. Die ik niet zozeer passend vind voor boeken van Vermeer. Vermeer weet je normaal te verrassen met de schurk aan het einde van het verhaal, in dit verhaal, is het helaas wel voorspelbaar. Ondanks dit, een heerlijk spannend boek, in het winterse landschap van Tirol.

“ Ze is niet eens in staat om zichzelf in veiligheid te brengen. Berustend in haar lot sluit ze haar ogen” – P. 226