Met haar eigen unieke stempel weer een typische Jonkman

Wie Lisette Jonkman (1988) volgt op social media, heeft van dichtbij kunnen meekijken naar hoe de ‘Onbreekbaar’-trilogie van deze feelgood-auteur tot stand is gekomen. In een kort tijdsbestek van hard werken en vele slapeloze nachten, stampt Jonkman er ‘eventjes’ drie (e)boeken uit. Bewonderenswaardig is het hoe goed de plots – van de tot nu toe twee delen – in elkaar steken en de kwaliteit die ze onder hoge tijdsdruk weet af te leveren. Ook Onbegrensde liefde is er weer één om door een ringetje te halen.  

Na het vertederende open einde van het eerste deel, Buren with benefits, pakt Jonkman de draad een poosje later weer op met Abby. Met haar modellencarrière sleept ze inmiddels grote opdrachten binnen, en is hard op weg naar de top. Ferdi bekommert zich op zijn beurt om andere zaken, zoals het opdringerige gedrag van zijn ex Merle en zijn achterlopende studieresultaten. Abby en Ferdi blijven beide in de ontkenningsfase wat betreft hun gevoelens voor elkaar, maar al snel komen ze toch weer tot elkaar voor hun zogenaamde ‘benefits’. Ze zijn dolverliefd op elkaar en kunnen dit steeds lastiger onder stoelen of banken steken. Pas wanneer ze zich écht overgeven aan hun relatie, dreigt het door onzekerheden en misverstanden tóch weer mis te gaan.  

Net als het eerste deel leest dit boek vlotjes weg. Hoewel Abby en Ferdi elkaars tegenpolen zijn, spatten de vonken van het papier als de twee samen zijn. Opnieuw houdt Jonkman de relatie sensationeel met wat pittige seksscènes. Nergens wordt het echter té zoetsappig. Factoren van buitenaf breken constant in op hun relatie, en dat houdt het verhaal spannend. Heftige levensgebeurtenissen wisselen in rap tempo af met lichtere onderwerpen zoals studentenfeestjes en dronkemansgedrag. Het houdt het verhaal jong, maar geeft het toch wat diepgang en realiteit. Al stapt Jonkman – onbedoeld of niet – soms toch wel redelijk snel over de écht zware issues heen, wat een tikkeltje inboet op geloofwaardigheid.   

Het turbulente leven van het jonge stel, apart van én met elkaar, creëert alles bij elkaar wel een heerlijke roman waar de feelgood-lezer zeker haar plezier uit zal halen. Jonkman weet met haar eigengereide schrijfstijl de lezer mee te voeren in het veelbewogen verhaal. Met zowel een (harde) lach, als hier en daar een (stiekem) traantje, zal de lezer bevlogen meeleven met de situaties van Abby en Ferdi. Ondanks de soms onbegrijpelijke keuzes, en de vele misverstanden, sluit je als lezer beide personages in je hart. Misschien Ferdi nog wel het meest, ook al valt hem door zijn jonge adolescentengedrag soms het meest te verwijten.  

Jonkman kan haar rauwe, soms botte humor in werkelijk élke situatie goed op papier krijgen. Ze houdt het verhaal hiermee luchtig, maar toch oprecht. Haar eigen unieke stempel is direct herkenbaar, en daarmee is ook Onbegrensde liefde weer een typische Jonkman. De serie sluit af met een derde en laatste deel, waarin de lezer hopelijk antwoord zal krijgen op de opnieuw hartverscheurende cliffhanger.