Lezersrecensie
Handelingen en gevoelens van mensen op aangrijpende wijze verwoord
Holly Seddon groeide op in Devon en haar eerste boek verscheen in 2016. Na deze bestseller schreef zij nog meerdere thrillers. 59 Minuten is haar internationale doorbraak. Ze werkt als freelance journalist voor diverse kranten en tijdschriften. Samen met Gillian McAllister lanceerde Seddon in 2017 The Honest Authors Podcast. Inmiddels hebben ze honderden afleveringen uitgebracht van discussies, vragen van lezers, interviews met bestsellerauteurs en experts uit de industrie.
De dreiging van een nucleaire bom is in de huidige maatschappij, waarin de wapenwedloop weer begonnen is, niet ondenkbaar. Reclames voor noodrantsoenen laten dat zien, om over de dreiging die vanuit Rusland uitgaat maar niet te spreken. In 59 Minuten ontvouwt Seddon een horrorscenario dat zijn weerga niet kent en waar men over na gaat denken. Het weekend staat voor de deur en mensen verheugen zich op een gezellig samen zijn met de familie, totdat een grootscheeps alarm telefoons doet afgaan: Dreiging nucleaire raketaanval Zuid-Engeland. 59 Minuten tot inslag. Dit is geen test. Een bericht dat inslaat als een bom en mensen in beweging brengt om een veilig onderkomen te vinden.
De onrust die zich van de mensen meester maakt is voelbaar en beangstigend. Het is deels voorspelbaar hoe de massa reageert, maar niet die van een onvoorspelbare enkeling of zijn het er meer? Voor velen begint een race tegen de klok om op tijd thuis te zijn of een schuilplaats te zoeken. In de plot worden drie vrouwen gevolgd: Carrie, Frankie en Mrs. Dabb. Hun verhaal wordt afwisselend verteld door een alwetende verteller en telt de minuten af tot aan de inslag. De vaart in dit intensieve verhaal is hoog en deze vertelwijze zorgt voor een pittige spanningsopbouw. De lezer vraagt zich vanaf het begin af wat de vrouwen mee gaan maken en wat er verderop in het boek gaat gebeuren. Gaan mensen winkels bestormen om aan voedsel te komen of blijven de Britten keurig in een ordelijke rij? Angst maakt zich meester van mensen die uit zelfbehoud alles doen wat nodig is om veilig thuis te komen en daarbij geweld niet meer schuwen. Het is goed gedaan door de auteur hoe zij dit rampscenario met alle emoties overbrengt. Het is de nachtmerrie van de eeuw waarin we leven.
De personages leren we niet echt goed kennen, wel wat ze drijft en waar ze alles voor over hebben. Richting het einde wordt de samenhang tussen de drie vrouwen duidelijk en komt er een onverwachte wending. In haar nawoord geeft de auteur een toelichting op het boek en hoe dit zich in haar brein ontsproten heeft doordat zij samen met haar familie tijdens een vakantie moest schuilen in een kelder van het hotel tijdens een bommelding.
In 59 Minuten verwoordt Seddon handelingen en gevoelens van mensen op een aangrijpende en indrukwekkende wijze.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.
De dreiging van een nucleaire bom is in de huidige maatschappij, waarin de wapenwedloop weer begonnen is, niet ondenkbaar. Reclames voor noodrantsoenen laten dat zien, om over de dreiging die vanuit Rusland uitgaat maar niet te spreken. In 59 Minuten ontvouwt Seddon een horrorscenario dat zijn weerga niet kent en waar men over na gaat denken. Het weekend staat voor de deur en mensen verheugen zich op een gezellig samen zijn met de familie, totdat een grootscheeps alarm telefoons doet afgaan: Dreiging nucleaire raketaanval Zuid-Engeland. 59 Minuten tot inslag. Dit is geen test. Een bericht dat inslaat als een bom en mensen in beweging brengt om een veilig onderkomen te vinden.
De onrust die zich van de mensen meester maakt is voelbaar en beangstigend. Het is deels voorspelbaar hoe de massa reageert, maar niet die van een onvoorspelbare enkeling of zijn het er meer? Voor velen begint een race tegen de klok om op tijd thuis te zijn of een schuilplaats te zoeken. In de plot worden drie vrouwen gevolgd: Carrie, Frankie en Mrs. Dabb. Hun verhaal wordt afwisselend verteld door een alwetende verteller en telt de minuten af tot aan de inslag. De vaart in dit intensieve verhaal is hoog en deze vertelwijze zorgt voor een pittige spanningsopbouw. De lezer vraagt zich vanaf het begin af wat de vrouwen mee gaan maken en wat er verderop in het boek gaat gebeuren. Gaan mensen winkels bestormen om aan voedsel te komen of blijven de Britten keurig in een ordelijke rij? Angst maakt zich meester van mensen die uit zelfbehoud alles doen wat nodig is om veilig thuis te komen en daarbij geweld niet meer schuwen. Het is goed gedaan door de auteur hoe zij dit rampscenario met alle emoties overbrengt. Het is de nachtmerrie van de eeuw waarin we leven.
De personages leren we niet echt goed kennen, wel wat ze drijft en waar ze alles voor over hebben. Richting het einde wordt de samenhang tussen de drie vrouwen duidelijk en komt er een onverwachte wending. In haar nawoord geeft de auteur een toelichting op het boek en hoe dit zich in haar brein ontsproten heeft doordat zij samen met haar familie tijdens een vakantie moest schuilen in een kelder van het hotel tijdens een bommelding.
In 59 Minuten verwoordt Seddon handelingen en gevoelens van mensen op een aangrijpende en indrukwekkende wijze.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.
1
Reageer op deze recensie