Er zijn alleen verliezers

Hoe ver kan een beslissing in een mensenleven leiden? In het Feest van de Ongenoden lees je veel over het nemen van beslissingen, goed of fout. Dit loopt eigenlijk als een rode draad door het verhaal heen. Hoe kun je leven met een leugen? Wat als jij nu zelf je eigen leugen gaat geloven en je omgeving dit niet kan of wil begrijpen in jouw ogen. Dat dit ervoor kan zorgen, dat een mens in tweestrijd verkeert moge duidelijk zijn.
Het Feest van de Ongenoden begint met een kennismaking met de oude Majoor Philip Brooks van het Britse Leger in Zuid-Afrika en Joey Wessels van het Oorlogsmuseum. Majoor Brooks heeft zijn “oorlogsverhaal” verteld aan Joey Wessels aan de hand van foto’s gemaakt door Joey Drew. Hij wilde nog graag een keer terugkeren naar de plek waar het voor hem allemaal begon met de ontmoeting met de welgestelde Zuid-Afrikaanse familie van Wijk. Vervolgens leer je de Engelsman Joey Drew uit Somerset kennen en hoe deze ex-mijnwerker aan een fotocamera komt. Als de Boerenoorlog in Zuid-Afrika uitbreekt worden alle mannen opgetrommeld voor het vrijheidsleger. Joey Drew, weet zich aan het Britse leger te onttrekken door zich voor te doen als fotograaf en wordt al gauw ‘aangesteld’ als officieel legerfotograaf, nadat blijkt dat hij de loop van zijn geweer heeft laten ontploffen. Tijdens hetet beleg van Kimberley maakt hij van dichtbij de hongersnood mee. “Geen enkel dier werd vrijblijvend bekeken, altijd werd overwogen of het geschikt was voor consumptie. Honger verteerd je bezwaren tegen wat erin je mond mocht, maar ook je geweten over de eetbare bezittingen van andere mensen.”
Hij wordt door een zwarte vrouw de krottenwijken in genomen en ziet, dat de zwarte mensen verhongeren en hun voedselvergunning er anders uitziet dan de zijne. Hij neemt de nodige foto’s voor zijn herinneringen voor later.
“Joey had het gevoel dat hij hoopjes botten fotografeerde met alleen een losse zak zwarte huid eroverheen, weggeteerde bergjes mens met nutteloze monden waarvan de grijns nog net een toegang voor vliegen vormde”
In de Boerenoorlog zijn algauw de Britten (Kakies) aan de winnende hand en zij zaaien dood en verderf, door de boerderijen (plaasen) te vernietigen en de vrouwen en kinderen op te sluiten in concentratiekampen, waar al snel ziekten overheersen en begrafenissen aan de orde van de dag zijn. Als Majoor Brooks de plaas van de familie van Wijk ontdekt, wordt hij getroffen door de schoonheid van Magrieta van Wijk. De vrouwen op de plaas nodigen Majoor Brooks uit voor het avondeten om te proberen te voorkomen, dat hun plaas afgebrand wordt. Helaas gebeurd dit toch, alleen heeft de Majoor mededogen met ze en begraaft wat van hun rijkdommen voordat hij de plaas laat afbranden. Ondertussen voeren de Boeren hun verbeten oorlog voor vrijheid en zijn er Boeren die twijfelen aan de strijd en een Vredescommittee oprichten en onderhandelen voor vrede. Dit zorgt o.a. voor tweespalt in de familie van Wijk. De verhaallijn laat goed zien wat de personages meemaken in de gevoerde Boerenoorlog en dat niemand gespaard wordt. Schuldgevoelens, medeplichtigheid, leugens, verraad en haat laten goed zien wat de oorlog met mensen doet. Vervreemding is dan ook niet zo verwonderlijk in een familie. De oorlog maakte dat mensen van elkaar vervreemden en elkaar gaan haten. De ongelijkheid komt naar voren bij de rantsoenering van eten voor blanken en zwarten. En dat de (Boeren)oorlog mensen een andere kijk op het leven geeft en dat rangen en standen verdwijnen. Alleen dat dit niet voor iedereen geldt wordt duidelijk in het verhaal. De mooie zinnen verhogen het leesplezier en het boek was voor mij vaak niet weg te leggen.
“Maar de trager, ontelbaar veelvuldige satansklauwen en klauwtjes van de oorlog waren, zoals wortels van een plant, die de aarde al dieper binnendrongen, stil aan tot in de kleinste en verste hoekjes van alles en iedereen invoelbaar, en hadden alles aangeraakt.
Wat rest zijn slechts nog de herinneringen van een oude Majoor Brooks aan zijn gevoerde oorlog in Zuid-Afrika en de vrouw van zijn dromen Magrieta, die uiteindelijk toch onbereikbaar voor hem bleek.