Een eigenzinnige collectie

De samensteller is hier zelf aan het werk gegaan.

'Ik heb alle dichtbundels die tussen 1900 en gisteren in het Nederlands zijn verschenen gelezen, of op zijn minst door mijn handen laten gaan, naar schatting zo'n 10 000 boeken, voor het merendeel dunne boekjes, dat moet ik toegeven, en uit die ongeveer half miljoen gedichten de allerbeste uitgezocht.'

Een echte huzarenklus waarvan ik het resultaat niet wilde laten passeren.

Maar wat zijn de 'allerbeste' gedichten?

Het is een eigenzinnige keuze geworden. Een selectie van meer dan duizend gedichten waarbij het ritme mij vaak belangrijker lijkt dan de inhoud. In veel gedichten zit muziek, nog meer dan inhoud. Verwacht niet te veel toegankelijkheid en begrijpbaarheid.

Zoals Ilja Leonard Pfeiffer zelf zegt 'Poëzie die niet raar is, is bijna nooit goed.'

Verwacht je aan een grote portie 'rare' gedichten. Met muziek in, dat wel. Ook gedichten waarin vaak iets gebeurt, geen verstilde poëzie van observaties. Ook veel gedichten waarin creatief met taal wordt omgesprongen, taal wordt omgewoeld en omgeploegd.

De samensteller schuwt daarbij ook de geilheid niet, de onrechtvaardigheid, de politiek, de slechte wereld.

Toch kon het mij bekoren, hoewel er ook goede dichters ontbreken. Zo mis ik Judith Herzberg en Radna Fabias. Geen enkel werk kan compleet zijn.

Omdat er zo veel gedichten in staan, is het een interessante kennismaking met dichters en hun poëzie waarvan ik nog nooit had gehoord. Dit naslagwerk heeft mijn blik verruimt, open getrokken en mijn 'goesting' naar meer poëzie doen toenemen.