De kleine kantjes van het leven en van mensen

Een bundel met 35 korte verhalen over mensen en het leven. Over misverstanden en situaties uit het dagelijkse leven. Steeds met een knipoog en een humoristische ondertoon.

Ondanks de titel 'Duizend-en-een-nachtmerries' hier geen gruwel en lugubere verhalen die je uit je slaap houden. Verwacht geen Edgar Allen Poe verhalen. Het is Rodaan Al Galidi. In het voorwoord stelt hij ons meteen gerust.

De titel doet ons denken aan de vertellingen van 'duizend-en-een-nacht', verhalen die samen tot de krachtigste en indrukwekkendste uit de literatuurgeschiedenis behoren. Gedurende 1001 nachten vertelt Sheherazade talloze verhalen aan koning Shahriar, verhalen die nu klassiekers zijn zoals 'Sinbad de zeeman', 'Aladdin en de wonderlamp' en 'Ali Baba en de veertig rovers'.

De vertelkunst van 1001 Nacht creëert een verbinding tussen seksualiteit en de dood, twee veel voorkomende thema's in de literatuur. Koning Shahriar heeft de gewoonte om elke nacht een meisje te ontmaagden, waarna ze terechtgesteld wordt. Nu is het de beurt aan Sheherazade. Om aan haar gruwelijke lot te ontkomen, vertelt ze de koning verhalen. Deze zijn zo spannend, erotisch en verleidelijk dat de koning aan het einde van de nacht het niet kan opbrengen om haar te laten ombrengen. Elke nacht eindigt met een verhaal dat nog niet is afgelopen en elke nacht krijgt Sheherazade uitstel van executie.

Ze ademen een sfeer van onvervuld verlangen.

De 35 verhalen van Rodaan zijn zeer herkenbaar omdat ze gebaseerd zijn op situaties uit het dagelijks leven en tegelijk hebben ze ook iets wonderlijks en niet-alledaags. Het zijn geen nachtmerries maar altijd vrolijk zijn ze ook niet. Sommige ontlokken een glimlach, een grimas en soms ook een traan.

Ze tonen ons de kleine kantjes van mensen en van de (Nederlandse) maatschappij. Rodaan is een goede observator en schrijft steeds met een laagje humor.

Wist je dat Rodaan Al Galidi afkomstig is uit Irak en sinds 1998 in Nederland woont? Omdat hij in eerste instantie niet naar school mocht, heeft hij zichzelf Nederlands leren lezen en schrijven. Sindsdien publiceerde hij zes romans en acht dichtbundels.

Voor zijn roman Hoe ik talent voor het leven kreeg (2016) verwerkte hij zijn ervaringen als asielzoeker.

Het vierde kortverhaal uit de bundel ZIJ WOONT BOVEN IN HAAR KAMER, gebruik ik graag in de Samen Lezen sessies die ik als leesbegeleider houd om mensen dichter bij elkaar te brengen en met zichzelf en anderen te verbinden. Het brengt altijd het een en ander teweeg bij de deelnemers.

Laura is een jong meisje die niet tot deze wereld behoort. Ze is zuiverder, zachter, een engel, van vlees en bloed. De schrijver leerde haar kennen toen hij een tuinklus deed voor haar moeder. Hij nodigt haar uit voor een etentje. Haar moeder had verteld dat ze de hele tijd boven in haar kamer zit, niets anders deed dan dat, en dat het misschien wel goed voor haar was om af en toe eens naar buiten te gaan. Maar Laura is heel gevoelig en het leed dat ze ziet is niet te verdragen voor haar en de geluiden die ze hoort zijn te hard. Ondanks dat de jonge man haar wijst op de schoonheid rondom ons, lukt het hen niet om samen in een restaurant iets te eten. Sommige mensen zijn te mooi en te zacht voor de hardheid van deze wereld. Hoewel Laura een extreem voorbeeld is, is ze wel een herkenbaar personage omdat veel mensen een beetje Laura in zich hebben, in mindere mate maar toch.

Aansluitend gebruik ik graag het gedicht van Adam Zagajewski Tracht de verwonde wereld te bezingen.