Op weg naar de volwassenheid

De kindertijd van Tove is voorbij. Een kindertijd die ze omschrijft als lang en smal als en doodskist en waaraan je niet zonder hulp kunt ontsnappen. Vijftien is ze nu. En vanaf dan moeten kinderen uit arbeidersgezinnen gaan werken en voor zichzelf instaan. Zal Tove haar weg vinden?

In 2020 kwam het tweede deel van de Kopenhagen-trilogie uit in het Nederlands. Eveneens vertaald door Lammie Post-Oostenbrink.

De eerste werkdag van de jonge Tove is geen succes.
Haar volgende baantje is als schoonmaker in een pensionaat. Wanneer ze thuiskomt kan ze niets anders doen dan slapen, zo moe is ze.
Het wordt een lange lijst van geestdodende baantjes maar haar droom om schrijver te worden blijft.

In tegenstelling tot deel 1 Jeugd dat hoofdzakelijk associatief en grotendeels fragmentarisch is geschreven is deel 2 veel meer chronologisch. Ik vond het dan ook het minste van de drie delen, wat nog altijd heel erg goed is.

Op een dag staat Ruth voor haar deur, haar 'vriendin' uit haar kindertijd van wie ze lange tijd niets meer had gehoord. Ruth brengt haar in contact met een rijke man, de ziekelijke mijnheer Krogh en zijn beste vriend Holger Bjerre. Wanneer Krogh ontdekt dat Tove van boeken houdt en het liefst gedichten leest, leent hij haar De bloemen van het kwaad van Baudeleire. De wereld van de literatuur waarmee Tove met hart en ziel in contact wil komen lijkt uitsluitend uit oude en zieke mannen te bestaan die op elk ogenblijk dood kunnen omvallen.

Het grootste doel van meisjes in die tijd is dan ook een geschikte huwelijkskandidaat vinden.

Meisjes worden dan ook slecht betaald in geestdodende baantjes waarbij ze zijn overgeleverd aan de grillen van hun werkgever en ze amper hun kleine logementskamers kunnen verwarmen. Het vinden van een geschikte huwelijkskandidaat is een belangrijke drijfveer van Tove. Ze wil de liefde leren kennen, ontsnappen van haar dysfunctionele moeder en haar werkloze vader en op eigen benen staan en vooral schrijven. Tegen de achtergrond van de opkomst van Hitler in Duitsland en de verschillende meningen van de mensen in haar omgeving over hem is Tove zoekende om haar leven de richting te geven die ze zelf wil.

Daarom leest ze geen kranten meer, maar helemaal ontlopen kan ze ze niet.

De dreiging neemt toe maar komt in het boek nooit op de voorgrond. Wanneer Tove in contact komt met Viggo F. , een redacteur en uitgever van een klein cultuurtijdschrijft Vild Hvede is er een klik. Hij ziet haar talent en publiceert enkele gedichten van haar in zijn tijdschrijft. Hij helpt haar om haar eerste dichtbundel gepubliceerd te krijgen.

Over haar jeugd schrijft ze:

'Zelfs je jeugd is tijdelijk, broos en vergankelijk. Je moet erdoorheen, want verder heeft het geen nut.'

Haar kindertijd wilde ze zo snel mogelijk achter zich laten, op weg naar de volwassenheid. Ook haar jeugd blijkt een lastige hindernis op weg naar de volwassenheid. ze moet erdoorheen, overslaan is onmogelijk.