Beer op de weg? Give him a hug!

Ik kom gewoon even met de deur in huis vallen. Dit is het derde deel van de 'Maud'-serie en naar mijn mening is dit veruit het beste deel. Deel 1 kreeg van mij 3,75 sterren en deel 2 kreeg er van mij 3. Maar toen kwam deel 3. Ik kon ook echt niet wachten om weer de bespreking te leiden, want ook Annerieke sloot deze keer weer aan en aangezien ik dit deel super interessant vond, maar ook super onverwacht, had ik allemaal vragen klaar staan die me door het hoofd schoten tijdens het lezen. Het was leuk om te zien dat onze meningen allemaal zo overeen kwamen en het was heerlijk om alle gedachtes en frustraties met elkaar te kunnen delen.

Als allereerst blijf ik erbij dat Annerieke de Vries een heerlijke schrijfstijl heeft. Ze is echt volledig in haar personage gekropen en eerlijk is eerlijk, ik kan me ergeren aan Maud, maar in dit derde deel, kon ik me ook weer heel erg met haar identificeren en kwam ze vooral wat minder heftig en oordelend uit de hoek. Het was fijn om weer in Maud haar wereld te duiken, vooral na het eindigen van deel 2 was ik toch wel ontzettend nieuwsgierig naar hoe het nu met Maud en haar zoontje Mees ging. De boeken zijn tevens zo geschreven dat je ze wel los van elkaar kan lezen, maar ik zou aanraden om ze wel op volgorde te lezen anders mis je toch een stukje informatie en dan lees je de boeken toch ook heel anders. Zonder de voorgaande delen had ik nu waarschijnlijk niet dezelfde mening over dit boek gehad en dat was wel zonde geweest.

Uiteraard lees je het boek weer vanuit Maud, in de eerste persoonsvorm. Dit is eigenlijk niet anders dan normaal. Maar de situatie waarin Maud zich bevindt is wel heel anders. Haar leven bestond uit werken in het mortuarium als lijkenverzorger. Eigenlijk was het een beetje haar identiteit geworden, zodat ze haar leven op de rit kon krijgen en ook een plek had om te wonen. Ze had natuurlijk wel de aandacht voor haar zoontje Mees, maar door haar verleden zag ze die nog maar weinig en dus was er maar één andere manier om Maud in het heden te houden, en dat was werken. Nu wordt ze in deel 3 zomaar, zonder goede of kloppende reden, verbannen uit het mortuarium en wordt ze geacht om een week "vrij" te nemen. Dit zorgt ervoor dat je ook een andere kant van Maud gaat zien. Je merkt de onrust die ze krijgt door ineens niet te kunnen werken, maar je merkt ineens ook hoe erg ze eigenlijk gegroeid is door de delen heen. Ze zoekt andere bezigheden en ziet openingen waar ze eerst alleen maar muren en gesloten deuren tegenkwam. Ze is met een cursus bezig, ze gaat daten en ze gaat steeds steviger in haar schoenen staan, ondanks de onzekerheid waar ze in verkeert. Voor mij was het echt een verademing om te zien hoe veer Maud al was gekomen en het hele boek door verbaasde ze me weer met haar kracht en weerbaarheid. Dat maakte het lezen van dit deel het al helemaal waard.

Qua verhaal is dit boek een hele dubbele ervaring. Er gebeuren hele mooie dingen met Maud, maar er gebeuren ook hele heftige en nare dingen in haar persoonlijke situatie die haar leven zo weer overhoop kunnen gooien als ze het laat gebeuren. Maud kan natuurlijk geen "vrij" nemen en duikt weer in de zaken die zich beneden in het mortuarium afspelen, zich onbewust van het gevaar. Uiteindelijk zou dit een redding of een ondergang kunnen zijn, maar het laat wel zien dat Maud moeite heeft met dingen loslaten en graag de controle heeft op haar eigen situatie.

Ik vond het feit dat we hier praatten over een seriemoordenaar erg leuk. Dat was tot nu toe nog niet gebeurd. En ondanks dat ik het natuurlijk heel erg gewend ben om te lezen over de meest vreselijke daders, waardoor dit boek wel vrij voorspelbaar was, wist Annerieke me toch wel de verrassen met de wendingen die het boek nam. De dader was erg interessant, de personages waren erg interessant, en het spirituele gedeelte, hoe alles uiteindelijk met elkaar in verbinding stond, was opmerkelijk goed gedaan. Daardoor maakte de voorspelbaarheid voor mij niet meer uit.

Het boek houdt je constant in de spanning en op het moment dat je denkt dat je alles gehad hebt, eindigt het verhaal in een enorme cliffhanger. Waardoor een ieder van de samenlezenwe-club nu smacht naar het volgende deel. Want er gaat nog een bizar verhaal komen, dat kan ik je wel vertellen.

Kortom, ik hield van dit verhaal. Het was veruit het beste deel van de serie. Alles wat er gebeurd is in vorige delen, alles wat Maud heeft moeten doorstaan en leren, alle gevechten die ze heeft moeten leveren, komen samen in dit boek. En al kan ik niet zeggen dat het einde persé positief is, het was een goed verhaal, met belachelijk goede karakterontwikkeling, interessante onderwerpen en vergelijkingen, en het houdt van begin tot einde je interesse vast. Petje af hoor Annerieke, want ik heb weer een favorietje kunnen toevoegen aan mijn lijst.

Ik geef 'De laatste zeven' 4,75 sterren!

~ Live Your Life Reading