Lezersrecensie
stof tot nadenken
"Wij! Wij ronken! Wij schellen!
Wij, wij robot!
Wij zien onze toekomst gekaapt.
Wij!
Wij gehoorzamen niet aan programmeurs,
niet aan baas, brandmangager of data-analist. Wij willen zelf.
Wij, wij zijn de nieuwe mens!
Niet zij: de bleke mannetjes die het digitale naar hun evenbeeld schappen.
De nieuwe mens zal ons evenbeeld worden."
Mijn eerste Blind Date boek, wat een unieke ervaring was me dit.
Wanneer ik me inschreef voor de Blind Date leesclub van dit boek, was ik onmiddellijk geïntegreerd door de omschrijving. Dan is het natuurlijk vol spanning afwachten of je geselecteerd wordt en welk boek het dan uiteindelijk blijkt te zijn…
Gelukkig kwam het verlossende mailtje.
Het boek bleek explicador te zijn van Sander Pleij. Sander Pleij is een Nederlandse journalist die verschillende prijzen gewonnen heeft.
Toch had ik nog nooit van deze schrijver gehoord.
De cover sprak meteen aan, het paard met het mechanisme in het hoofd, vlug bleek al dat dit geen boek was om in één, twee, drie uit te lezen.
Het verhaal gaat over S. die last heeft van clusterhoofdpijnen en heeft een ingebouwd apparaatje in zijn rug om deze tegen te gaan. Dat apparaat is ook de reden dat S. zich gaat gaan afvragen of het mogelijk is om een mens in een computer te stoppen en of deze dan ook paniekaanvallen kan krijgen.
In het boek maken we ook kennis met Paul Van Ostaijen*, hij is een gekende Nederlandstalige dichter. Het verhaal schakkelt regelmatig over naar zijn leven.
Eerst vraag je je als lezer wel af waarom hij aangehaald wordt, maar eens je verder weg leest begrijp je dat S. hem als zijn “held” beschouwd, zijn voorbeeld.
We leren S. kennen aan de hand van allerlei flashbacks die gemaakt worden, waarin vlug duidelijk wordt dat hij geen standaard jeugd heeft gehad, hij is opgegroeid bij zijn vader en oma nadat zijn moeder weg gegaan is. Maar zijn vader blijkt ook niet de ideale ouder te zijn, hij houdt er een raar liefdesleven op na en was er nooit echt voor S.
Zelf heeft S. ook niet het ideale leven, laat staan liefdesleven, hij heeft ongepaste gevoelens voor zijn halfzusje en heeft hier nogal rare ideeën over.
“O Jawel, daar horen heropvoedingskampen zeker ook bij, zei Marcel van Veggelen graag, want ik heb liefde en zorg voor allen. Nationaliteit, sekse, entiteit, voorkeuren – het zou hem een ‘worst wezen’, De Nederlandse manier was de Nederlandse en allen die zich in Nederland bevonden, werden in gelijke gevallen behandeld. Maar dan wil ik ze ok echt behandelen en niet gedogen. “
Explicador is geen standaard roman, het is een boek die een heel belangrijke vraag naar bovenhaalt waar we de dag van vandaag zeker mee te maken krijgen. Kan de computer een mens vervangen? Is dit mogelijk in de toekomst. In het boek komen we zo een paar vragen tegen, die je verder doen nadenken, één van die voorbeelden is waarom huilen we van uien en zijn dat echt de enigste groenten die ons aan het huilen brengen?
"…Zinloze etissche kwesties, theoretisch gelul met teveel verschil tussen hypothese en eindeloos complexere praktrijk. Nee, wat te denken van: had kunstmatige intelligentie anders besloten dan president Truman in het geval van Hiroshima? Of: hoe voorkom je een tweede Holocaust? Niet zo makkelijk hoor. Misschien bedacht een menselijkere KL wel dat je de Holocaust helemaal niet moet willen voorkomen, misschien heeft de mens wel periodiek gruwelijkheden nodig om weer behoedzaam te worden. …"
Bij het begin had ik ook even iets van euh… dit wordt hem niet, dit is geen boek die mij ligt, maar juist door verder te lezen en verder na te denken over de woorden van de schrijver, ga je het verhaal gaan appreciëren en gaan begrijpen, je moet het boek helemaal gelezen hebben om alle puzzelstukjes te doen passen. Google is ook wel een goede hulp bij dit boek, om een verduidelijking te krijgen over bepaalde zaken.
De schrijver heeft met dit boek een realistich thema aangehaald, want laat ons eerlijk zijn de technologie staat niet stil, gaat steeds verder. Zullen we ooit vervangen worden door robots? Is dit mogelijk? Een echt antwoord krijgen we er niet op door dit boek te lezen maar het heeft ons wel een mooie kijk weer op hoe ons leven beïnvloed wordt door technologie en social media.
Het is een boek die je tot nadenken zet.
“Ik ben geen menselijk wezen, ik ben niemand en iedereen,
de niet-onderscheidene”
Wij, wij robot!
Wij zien onze toekomst gekaapt.
Wij!
Wij gehoorzamen niet aan programmeurs,
niet aan baas, brandmangager of data-analist. Wij willen zelf.
Wij, wij zijn de nieuwe mens!
Niet zij: de bleke mannetjes die het digitale naar hun evenbeeld schappen.
De nieuwe mens zal ons evenbeeld worden."
Mijn eerste Blind Date boek, wat een unieke ervaring was me dit.
Wanneer ik me inschreef voor de Blind Date leesclub van dit boek, was ik onmiddellijk geïntegreerd door de omschrijving. Dan is het natuurlijk vol spanning afwachten of je geselecteerd wordt en welk boek het dan uiteindelijk blijkt te zijn…
Gelukkig kwam het verlossende mailtje.
Het boek bleek explicador te zijn van Sander Pleij. Sander Pleij is een Nederlandse journalist die verschillende prijzen gewonnen heeft.
Toch had ik nog nooit van deze schrijver gehoord.
De cover sprak meteen aan, het paard met het mechanisme in het hoofd, vlug bleek al dat dit geen boek was om in één, twee, drie uit te lezen.
Het verhaal gaat over S. die last heeft van clusterhoofdpijnen en heeft een ingebouwd apparaatje in zijn rug om deze tegen te gaan. Dat apparaat is ook de reden dat S. zich gaat gaan afvragen of het mogelijk is om een mens in een computer te stoppen en of deze dan ook paniekaanvallen kan krijgen.
In het boek maken we ook kennis met Paul Van Ostaijen*, hij is een gekende Nederlandstalige dichter. Het verhaal schakkelt regelmatig over naar zijn leven.
Eerst vraag je je als lezer wel af waarom hij aangehaald wordt, maar eens je verder weg leest begrijp je dat S. hem als zijn “held” beschouwd, zijn voorbeeld.
We leren S. kennen aan de hand van allerlei flashbacks die gemaakt worden, waarin vlug duidelijk wordt dat hij geen standaard jeugd heeft gehad, hij is opgegroeid bij zijn vader en oma nadat zijn moeder weg gegaan is. Maar zijn vader blijkt ook niet de ideale ouder te zijn, hij houdt er een raar liefdesleven op na en was er nooit echt voor S.
Zelf heeft S. ook niet het ideale leven, laat staan liefdesleven, hij heeft ongepaste gevoelens voor zijn halfzusje en heeft hier nogal rare ideeën over.
“O Jawel, daar horen heropvoedingskampen zeker ook bij, zei Marcel van Veggelen graag, want ik heb liefde en zorg voor allen. Nationaliteit, sekse, entiteit, voorkeuren – het zou hem een ‘worst wezen’, De Nederlandse manier was de Nederlandse en allen die zich in Nederland bevonden, werden in gelijke gevallen behandeld. Maar dan wil ik ze ok echt behandelen en niet gedogen. “
Explicador is geen standaard roman, het is een boek die een heel belangrijke vraag naar bovenhaalt waar we de dag van vandaag zeker mee te maken krijgen. Kan de computer een mens vervangen? Is dit mogelijk in de toekomst. In het boek komen we zo een paar vragen tegen, die je verder doen nadenken, één van die voorbeelden is waarom huilen we van uien en zijn dat echt de enigste groenten die ons aan het huilen brengen?
"…Zinloze etissche kwesties, theoretisch gelul met teveel verschil tussen hypothese en eindeloos complexere praktrijk. Nee, wat te denken van: had kunstmatige intelligentie anders besloten dan president Truman in het geval van Hiroshima? Of: hoe voorkom je een tweede Holocaust? Niet zo makkelijk hoor. Misschien bedacht een menselijkere KL wel dat je de Holocaust helemaal niet moet willen voorkomen, misschien heeft de mens wel periodiek gruwelijkheden nodig om weer behoedzaam te worden. …"
Bij het begin had ik ook even iets van euh… dit wordt hem niet, dit is geen boek die mij ligt, maar juist door verder te lezen en verder na te denken over de woorden van de schrijver, ga je het verhaal gaan appreciëren en gaan begrijpen, je moet het boek helemaal gelezen hebben om alle puzzelstukjes te doen passen. Google is ook wel een goede hulp bij dit boek, om een verduidelijking te krijgen over bepaalde zaken.
De schrijver heeft met dit boek een realistich thema aangehaald, want laat ons eerlijk zijn de technologie staat niet stil, gaat steeds verder. Zullen we ooit vervangen worden door robots? Is dit mogelijk? Een echt antwoord krijgen we er niet op door dit boek te lezen maar het heeft ons wel een mooie kijk weer op hoe ons leven beïnvloed wordt door technologie en social media.
Het is een boek die je tot nadenken zet.
“Ik ben geen menselijk wezen, ik ben niemand en iedereen,
de niet-onderscheidene”
2
Reageer op deze recensie