Teleurgesteld

Peter May schreef lockdown in 2005, hij had onderzoek gedaan naar de vogelgriep en welk invloed dit zou hebben als het van mens op mens zou overgaan. De uitgevers vonden het boek te ver gezocht en belande hierdoor in de schuif. Nu met wat er dit jaar allemaal gebeurd is rond COVID-19, werd het boek toch uitgebracht en kwam het boek tot realiteit.
Londen is volledig in Lockdown door een pandemie die miljoenen slachtoffer eist. Tussen al het geweld, plunderingen en stervende mensen worden er op een werkplaats botten gevonden.
Rechercheur Jack MacNeil wordt op de zaak het zet, het is zijn laatste zaak, want hij heeft immers zijn ontslag ingediend en het zijn, zijn laatste uren al politieagent. Hij zet alles op alles om de moordenaar te vinden. Een ander personage die aanbod komt is Amy, zij zit in een rolstoel en is zeer intelligent. Zij vindt het belangrijk om het slachtoffer opnieuw een gezicht te geven.
Waar ze wonderwel in slaagt.

In Lockdown komen zijn er veel overeenkomsten terug te vinden met COVID-19, zoals de symptomen en het dragen van mondmaskers. Mensen die niet meer naar buiten mogen of niet meer kunnen gaan werken door het virus.

De schrijfstijl leest vlot en prettig, maar het verhaal op zich mist wat diepgang. De personages blijven vooral oppervlakkig, net als bepaalde verhaallijnen die dieper mochten uitgewerkt worden. Zo is er de passage waar Jack net te horen gekregen heeft dat hij zijn enigste zoon verloren heeft, en hoewel er vermeld wordt dat hij niet veel tijd met de jongen heeft doorgebracht gaat hij onmiddellijk weer naar zijn werk om op jacht te gaan naar de moordenaar, hij laat wel even tranen, maar er wordt veel te vlug over gegaan, terwijl er bij andere zaken die er minder toe doen wel stil gestaan wordt. Dit kwam zeer ongeloofwaardig over. Net als het feit dat de klopjacht, naar de oorzaak en de moordenaar eigenlijk maar 24 uur heeft geduurd, terwijl het lijkt of ze al een week een onderzoek aan het vuren zijn, er zijn echt maar 24 uren in een dag! Hiermee verlies de schrijver wel van zijn geloofwaardigheid, er had veel meer uit dit verhaal gehaald kunnen worden. Hij beschrijft sommige dingen bijna poëtisch maar slaat bij de uitwerking van personages de bal mis. Zoals deze Dan kunnen we net zo goed meteen stoppen met leven, want we gaan nog dood.

Mijn conclusie, het boek heeft heel veel overeenkomsten met de situatie waarin we ons met zijn allen bevinden, dit was voor mij ook de reden waarom ik het boek wou lezen, maar de schrijver had er veel meer kunnen uithalen, had veel dieper kunnen ingaan op zijn personages. Een gemiste kans.