Angstaanjagend scenario

Het is 2049 als het op aarde helemaal mis gaat wanneer Amerika een nan-bot in de lucht brengt om terroristen uit te schakelen. Waar niet op was gerekend is toch gebeurd, het deeltje is ‘geadopteerd’ door een bacterie, kan zich reproduceren en is niet meer te stoppen. Om de mensheid te redden worden er baby’s in robots de woestijn in gestuurd.

Het is 2054 als Kai, alleen met zijn moederrobot Rho-Z in de woestijn rondreist. Depots met water en voedsel zijn op diverse plekken te vinden, maar voorraden raken op. Rho-Z weet dat het tijd is om op zoek te gaan naar anderen.

Er zijn een paar mensen die de ramp hebben weten te overleven, onder hen een aantal mensen die werken aan de ontwikkeling van de robots en de nan deeltjes. Ze willen de robots weer naar huis halen, maar er is code verloren gegaan. Ze weten ook dat wanneer de moederrobots eenmaal ‘terug’ zijn, hun moederinstinct op volle toeren zal draaien waarbij ze er alles aan zullen doen om de kinderen te beschermen. Uitschakelen is de laatste mogelijkheid, maar wat betekent dat voor de kinderen?

De moedercode is een sci-fi verhaal vol morele dilemma’s. Manipulatie van genen, de inzet van gemuteerde deeltjes als wapen, de inzet van robotica en kunstmatige intelligentie en de macht van de mens om alles wat anders is en mogelijk een bedreiging vormt maar uit te schakelen zonder goed over de consequenties na te denken. Het levert een interessante roman op, maar het betekent ook een ingewikkeld verhaal. Vooral het eerste deel van het boek is vol met nieuwe personages, wetenschap en veel verschillende locaties. Daarbij verspringt de tijd per hoofdstuk in jaren waarbij je als lezer snel kwijt bent waar en wanneer het zich afspeelt. Ook de grote dosis technische informatie maakt het lezen niet altijd even gemakkelijk.

De hoofdstukken worden afgewisseld met de verhalen van de robots en de kinderen, wat nog verder in de tijd speelt. Als lezer wil je graag dat die verhaallijnen meer op elkaar zijn afgestemd en nog liever dat ze bij elkaar komen. Dat gebeurt, maar dan ben je als lezer inmiddels halverwege het boek. De zoektocht van de overlevenden naar moederrobots en kinderen en het vinden ervan brengt een opleving in het boek. Ook het feit dat kinderen elkaar beginnen te ontdekken is leuk om te lezen. Toch is niet alles even goed uitgewerkt. Vaak gaat het te snel en krijgt niet alles een verklaring.

De moedercode is een origineel dystopisch sci-fi verhaal, waarbij het even doorzetten is in het begin, maar zich wat wel tot een boeiend verhaal ontwikkelt. Een angstaanjagend scenario en daartussen toch een sprankeltje hoop.