Goede opbouw, verrassend plot

In de Witte kamer maken we kennis met de geschorste rechercheur Leon Coeur. Hij geeft noodgedwongen les criminologie op de universiteit in afwachting van het onderzoek naar zijn zaak waar hij een verdachte doodschoot. Zijn nichtje Hannah volgt die lessen ook. Hannah heeft zelf ook een verleden, waarbij haar beste vriendin Lena werd ontvoerd en vermoord en zijzelf werd aangereden en nog altijd de gevolgen daarvan meedraagt. Het is bijna 10 jaar geleden en dat is psychisch zwaar.

Als er een lichaam wordt gevonden in een parkje, kan Leon het niet laten om zich te bemoeien met het onderzoek, ook al mag dat niet. Om zijn nichtje afleiding te geven, laat hij haar helpen. Waar de recherche faalt, weten Leon en Hannah het werkelijke motief bloot te leggen.
Het boek heeft korte hoofdstukken met veel wisseling van perspectief tussen Hannah en Leon en dat houdt de vaart er goed in. De tussendelen waarin we te weten komen wat er met het slachtoffer is gebeurd is beklemmend en gekmakend. De schrijfstijl is vlot en goed te lezen, de dialogen kloppen en de opbouw naar het einde toe is goed gedaan en ontknoping is verrassend.

Een knap geschreven debuut met personages die realistisch zijn weergegeven, een recherche team dat goed werkt verricht, zonder al te veel onderlinge troubles wat ook wel eens een fijn gegeven is. De personages kunnen ook makkelijk verder als Samantha Stoombergen besluit een tweede deel te gaan schrijven, er zit genoeg mogelijke ontwikkeling in om uit te werken in een nieuw verhaal.