Geen sprankelend liefdesverhaal

De Australische schrijfster Danielle Woods is auteur van fictie en non-fictie en schrijft ook boeken onder pseudoniem. Zo schrijft ze samen met mede-auteur Heather Rose als Angelica Banks voor kinderen. Nu debuteert ze als Minnie Darke met de feelgoodroman In de sterren (Star-Crossed, 2019). Het boek is vertaald door Erica Feberwee.

In deze roman maken we kennis met Justine Carmichael (Boogschutter), redactie assistente bij het maandblad Alexandria Park Star, waar ze na een promotie Hoofd Externe Bijdrages wordt. Ze moet nu onder andere de horoscopen invoeren in het systeem, terwijl astrologie voor haar onbelangrijk en totale onzin is. Dan duikt haar jeugdliefde Nicolas Jordan (Waterman) op, begenadigd Shakespeare-auteur en vol twijfels. Hij laat zijn keuzes afhangen van de horoscopen uit de Alexandria Park Star. Justine besluit hem te helpen door de tekst van de Waterman aan te passen. Dat kan toch geen kwaad? Maar de reikwijdte van haar beslissing kan ze onmogelijk overzien.

Voor Minnie Darke is dit boek een debuut, maar het is duidelijk dat deze schrijfster meer heeft geschreven. De tekst is prettig leesbaar en de dialogen zitten goed in elkaar. Ook weet ze situaties en gebeurtenissen helder te omschrijven, maar het verhaal zelf verloopt vrij traag. Dat heeft te maken met de grote hoeveelheid personages die worden opgevoerd en het feit dat het allemaal niet zo spannend is. Opvallend is dat Shakespeare een grote rol krijgt in een boek waarin het eigenlijk om astrologie draait. Met quotes die voorbijkomen en de lappen tekst die geoefend worden voor de Romeo en Julia-voorstellingen is het net teveel en haalt het meerdere malen de vaart uit het verhaal.

De hoofdstukken over Justine hebben een titel met namen van de dierenriem, maar de tussenliggende delen heten allemaal ‘cusp’. Deze intermezzo’s gaan allemaal over verschillende personages (inclusief een hond), die allemaal kort worden geïntroduceerd door een opsomming van een serie eigenschappen, waarna er een kortverhaal over hen te lezen is. In eerste instantie lijken deze verhalen nergens toe te leiden, maar later in het boek komen de personages terug. De rode draad in deze hoofdstukken is de horoscoop uit de Alexandria Park Star en de invloed die het heeft op de keuzes die deze mensen maken.

Het idee is leuk, maar de uitwerking is te kort, voelt rommelig aan en leidt af van het hoofdverhaal. Wat cusp betekent moet Wikipedia ophelderen: ‘Cusp is de denkbeeldige lijn die een paar opeenvolgende tekens in de dierenriem of huizen in de horoscoop scheidt.’ Het past dus bij het boek, maar helaas ontbreekt daarin deze uitleg en komt het vreemd over omdat het geen algemeen bekend woord is.

Over de helft komt het boek meer tot leven en gaat het tempo wat omhoog. De personages uit de cusp-hoofdstukken komen weer terug en verhaallijnen beginnen elkaar te kruisen. Dat levert een leuke herkenning op. Helaas blijven de personages vlak: heftige emoties zijn niet te ontdekken en echte humor ontbreekt. Justine is regelmatig in conclaaf met haar eigen brein, maar het blijft erg plat. Ook Nick is een personage waarin niet veel ontwikkeling te ontdekken is. De interactie tussen de twee mist de magie die elk goed liefdesverhaal nodig heeft. Het enige personage dat wat diepgang heeft is de hond, maar zijn verhaal is zo onwaarschijnlijk dat het gelijk teniet wordt gedaan.

Het idee achter In de sterren is leuk. Mensen die zich laten leiden door de horoscoop en daardoor beslissingen nemen die van invloed zijn op andere mensen, het zogenaamde vlindereffect. Het had grappige en ontroerende situaties kunnen opleveren, maar helaas is de uitwerking te kort en daardoor onvoldoende. Het verhaal van Justine en Nick is een voorspelbaar liefdesverhaal geworden, waarin sprankeling en spanning ontbreekt. Minnie Drake heeft met alle zijlijnen te veel in een boek willen stoppen en dat is ten koste gegaan van het heerlijke feelgood liefdesverhaal dat het had kunnen zijn.