Psychologische thriller waarin je helemaal opgaat

Het boek draait rond alleenstaande moeder Tess Moreau. Zij en haar ex, Jason, delen de voogdij over hun lieve dochtertje Poppy. Ze lijken op vriendschappelijke voet met elkaar te staan en elk verder te zijn gegaan met hun leven. Zo is Jason al opnieuw getrouwd en probeert Tess hier vrede mee te krijgen en ook zijzelf is opnieuw aan het daten. Deze vriendschappelijke relatie lijkt te veranderen wanneer Poppy op een zondag terug thuis komt bij haar moeder en ze een verontrustende tekening bij heeft… Tess stelt zich hierover meteen vragen. Deze bezorgdheid groeit alleen maar wanneer Poppy ook begint te schelden en gewelddadig wordt tegenover andere kinderen. Eerlijk, dit klinkt toch meteen als een veelbelovend uitgangspunt voor een boek?

Bezorgde moeder Tess stelt meteen alles in het werk om de waarheid te achterhalen. Ze gaat hierover in gesprek met Jason en zelfs met de politie. Deze lijken haar echter slechts als overbezorgde moeder te bestempelen en gaan niet mee in haar zorgen. Dit zet Tess ertoe aan om alleen op onderzoek uit te gaan. Wanneer ze hier dieper in duikt, komen er niet enkel zaken boven water met betrekking tot Poppy, maar ook heel wat leugens van Jason… Dit brengt Tess, die volop bezig is haar nieuwe leven vorm te geven, van haar stuk. Ze weet niet meer wie ze kan vertrouwen en lijkt iedereen met een band met Poppy te verdenken.

Ook dit is weer een vlotlezende Nicci French, zoals we van het schrijverskoppel gewend zijn. Dit is ondertussen hun zestiende boek samen en deze stelt ook weer niet teleur!

Het verhaal wordt volledig verteld vanuit het perspectief van Tess. Normaal gezien lees ik graag vanuit verschillende vertelperspectieven, omdat het vaak vlotter leest en er steeds nieuwe elementen naar boven komen. Dit boek leest echter al vlot genoeg op zichzelf en door enkel vanuit het perspectief van Tess te lezen, leer je haar natuurlijk erg goed kennen. Haar personage is dan ook heel sterk uitgewerkt. Je kan je volledig in haar ervaring inleven. Ze vreest namelijk voor de veiligheid van haar kind en kan geen rust vinden wanneer Poppy niet bij haar is. Deze machteloosheid wordt enorm goed overgebracht op de lezer. Hierdoor blijf je ook verder lezen en kun je het boek niet loslaten. De spanning is namelijk al van in het begin aanwezig: je stelt je meteen vragen als lezer en wil meer weten. Deze spanning blijft ook opbouwen naarmate je steeds meer te weten komt over de personages.

Je trekt er als het ware mee met Tess op uit en gaat op zoektocht… Er zijn heel wat personages die allemaal hun eigen link hebben met Tess en Poppy. Het duurt niet lang vooraleer je een verdenking gaat koesteren, maar wordt nog verschillende keren op het verkeerde been gezet, zoals het een goede psychologische thriller betaamt.

Ikzelf kon het einde niet direct voorspellen. Voor mij was het dan ook een verrassing, zoals ik het graag heb. Alles lijkt helder te zijn doorheen het boek, maar laat je niets wijsmaken… Het plot zit op zich goed ineen, maar het einde zelf en hoe het verliep leek iets minder geloofwaardig. Alles leek te vlot te gaan en alle puzzelstukjes vielen perfect op hun plaats, misschien iets te perfect?

Alle elementen bij elkaar opgeteld, is dit een aangenaam en vlot boek om te lezen, met een plot waarover nagedacht is en een hoofdpersonage waarin je je helemaal kunt inleven. Voor mij dus een mooie vier sterren waard!

Tot slot wil ik Ambo Anthos nog bedanken voor het recensie-exemplaar. Ik heb er absoluut van genoten!