Informatief, meeslepend, maar ook wat afstandelijk

In het diepe blauw lees je het verhaal van twee jonge vrouwen, verbonden met elkaar vanaf hun geboorte als tweeling, maar gescheiden door een traumatische nacht en in totaal verschillende omgevingen terecht gekomen.

Beide meisjes maken een mooie ontwikkeling door die heel goed wordt beschreven. Tegelijkertijd leer je een hoop over Ghana, het leven daar eind negentiende eeuw met het einde aan de slavernij, maar de bloei van koloniale heerschappij. Voor mij een heel nieuwe wereld die heel beeldend en gedegen tot leven wordt gewekt door de auteur.

Toch bleef het boek een beetje op afstand. Beide zusjes besluiten op een gegeven moment om mee te gaan in waar het leven hen brengt en te vechten tegen de roep van de andere zus, omdat het zo onuitvoerbaar lijkt.

Dit gevecht om de ander niet binnen te laten komen, voelde ik als lezer ook. Het maakte het moeilijker om me emotioneel betrokken te voelen bij het verhaal. De hoofdstukken worden afwisselend vanuit Husseina of Hassana verteld. Tijdens zo'n hoofdstuk kon ik me soms echt wel even verliezen in de wereld van een van de twee, maar de perspectiefwisselingen bleven een harde schakel, waardoor de band met de personages weer afbrokkelde.

Ik weet niet of het anders had gekund, maar meer emotionele diepgang had het boek voor mij wel beter gemaakt. Dat zat er absoluut met momenten in en daarvan heb ik zeker genoten, maar het had meer mogen zijn.

Desalniettemin absoluut een goed en indringend verhaal dat ik met plezier heb gelezen!

3,5