Interessante thematiek, maar niet indrukwekkend.

Zowel het boek als de schrijfster waren mij niet bekend. Totdat er in aanloop naar het verschijnen van het lang verwachtte vervolg in de media veel aandacht kwam. Een uitgebreid verhaal in de Volkskrant een paar weken vooraf wist me nog niet echt te boeien. Het kwam pas bij het verhaal dat Connie Palmen bij De Wereld Draait Door deed over The Handmaid's Tale waardoor ik in de ban raakte. De massale wachtrij voor de Engelse boekhandels in de nacht dat The Testaments verscheen droegen overigens ook bij.

Maar wat vind ik nou na het lezen zelf van het boek?

Allereerst vind ik sommige scènes mooi beeldend geschreven. Als het ware rolt het als een film in je hoofd voorbij. Dat maakt het verhaal zelf wel wat stroperig, een beetje té nadrukkelijk filmisch geschreven.

Alhoewel Gilead als futuristisch moet aanvoelen, zijn het juist de terugblikken naar het vorige, normale leven die juist heel bevreemdend voor komen. Al met al doet het me beseffen dat het eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend mag zijn dat ik in een samenleving leef zoals ik die nu en mijn hele leven ken. Èn dat het geen garantie geeft dat de samenleving zo ook in de toekomst en de rest van mijn leven zal blijven.

In de media zie ik wel eens vergelijkingen met president Trump in de VS. Dat dit boek als een soort toekomstvisioen gezien kan worden. Ik zie die vergelijking niet echt op gaan. Natuurlijk, ik vind het zelf ook vrij beangstigend dat iemand zoals Trump president heeft weten te worden van een machtig land als de VS. Anderzijds is het nu ook weer niet zo dat mensen vandaag moeten vrezen om hun vrijheid te verliezen, zoals in Gilead wel het geval is.

Tijdens het lezen werd ik niet razend enthousiast, de hoge verwachtingen die ik na alle aandacht in de media had werden niet echt ingelost. En kan ik me moeilijk voorstellen dat mensen zo lang hebben gesmacht op een vervolg. Desalnietemin, het open einde is wel treffend, maar ik had hiermee wel gewoon verder kunnen leven.

Samengevat. Het onderwerp is intrigerend, maar over het algemeen werd ik tijdens het lezen van dit boek niet echt warm of koud.