Jeugdherinnering

Ik mocht dit boek lezen met de boekenreizigersclub.

De cover toont een stralende krachtige vrouw met een aura om zich heen. Achter haar een silhouet van een gesluierde vrouw en een woonwijk vanuit het verleden?

Het verhaal start met Shohreh die in Nederland woont en een vriendschapsverzoek op FB krijgt van Lida die getrouwd is met Armin. In eerste instantie herkent ze niets, dan ineens is ze terug in haar jeugdjaren.
Shohreh neemt je mee naar haar jeugd in Iran, waar het leven voor haar zeker niet gemakkelijk is. Zij is de oudste uit een gegoede en gemoedelijke familie en heeft nog 2 zusjes en een broertje. Wat volgt is een verhaal over de onmogelijkheden van een vrouw in de jeugdjaren van Shohreh in deze periode. We leren haar vriendin Ava kennen, die ze na haar verhuizing met haar ouders naar een andere stad elke dag een brief schrijft. Deze verhuizing is heftig voor Shohreh die gelukkig door haar nieuwe vriendinnen ‘bad girls’; Ella, Negin, Sanaz en Taraneh weer een klein beetje zin in het leven krijgt. Via hen leert ze Tiam kennen. Aansluitend neemt Shohreh je mee in de gruwelijkheden die de vrouw ondervind in een land die alles van de vrouw eigenlijk onrein vind en haar enigste recht het aanrecht vind. De wreedheden rondom het liefdespaar Armin en Roya zijn heftig. Daartegen over staat de enorme creativiteit om deze gruwelijkheden dragelijk te houden die Shohreh heeft. Ze vind met hulp een weg in deze barre omstandigheden, de beschrijving van alles is intens en verbazingwekkend; Vrouwen mogen niets en toch kunnen ze in een taxi stappen om hun ergens naartoe te brengen; je zou verwachten dat ze niet bij een man in de auto mogen instappen en toch gebeurd het. Vrouwen mogen niets en toch kunnen ze studeren? En dan de briefwisseling met Ava, nooit lees je over een brief terug, komen die wel of…... Tot op het laatste moment dat lees je een antwoordbrief van Ava.

Het boek is schokkend en ingrijpend dat je, ondanks dat het alleen over de puberteit van Shohreh gaat, in een ruk wilt uitlezen.
Het verhaal wordt in chronologische volgorde geschreven, waarin een aantal verhalen door personages worden vertelt aan Shohreh. De hoofdpersonages worden zeer goed uitgediept, waardoor je meeleeft met deze meiden. Met een korte epiloog ben je weer terug in het nu, om met een ter nagedachtenis af te ronden. Jammer van de paar gebeurtenissen die je als lezer met vraagtekens achterlaten.