Levensverhaal

Ik mocht dit boek lezen met de boekenreizigers leesclub.

Op de cover zien we een gedeelte van een statige voorname vrouw uit het verleden die een ring met sleutels bij zich heeft. Het geheel straalt rijkdom en klasse uit. Wat mij vooral intrigeert is de subtitel, die maakt dat ik nieuwsgierig wordt.

Het verhaal is opgebouwd uit drie delen tussen de jaren 1692 en 1764 en een waardig epiloog als afronding. Ondanks de soms grote tijdsprongen in de hoofdstukken leest het verhaal fijn en kan je alles goed volgen. De filmische manier van schrijven is hier mooi uitgewerkt.

In het verhaal maken we kennis met Maria Ponderus die uit een welgestelde familie komt en haar vriendin Elisabeth die uit een wat minder milieu komt. Beide leven zij aan zij in Den Haag tot Maria gaat trouwen. We lezen vervolgens heel veel over het wel en wee van Maria waardoor dit personages echt flink uitgediept wordt.

Hoewel het verhaal zeer goed beschrijft hoe het leven van Maria eruit heeft gezien doet de titel het verhaal geen goed recht. Het vrouwenhofje komt zo laat in het verhaal naar voren, dat het afgeraffeld wordt en niet de verdieping krijgt die het naar mijn visie zou mogen hebben. De subtitel daarentegen is zeer goed verwerkt in het verhaal. Zo richting het einde van het verhaal krijg je ineens heel veel brieven te lezen, die je uit het verhaal halen en ineens allerlei levens van mensen abrupt afhandelt.

Juist dit veerhaal was een uitgelezen moment geweest om de kracht van een vrouw neer te zetten in deze zware tijden in hoe zij opkomt voor haar medevrouwen. Nu is het meer een levensverhaal geworden en dat wat Maria voor ogen had, wordt in de epiloog in 3 bladzijde neergezet.