Als je je helft verliest

Mackenzie verhuist samen met haar ouders, broertje en tweelingzus naar een andere staat vanwege het werk van haar vader. Ze staat op het punt om aan haar examenjaar te beginnen.
Haar broertje Robbie is ontzettend slim en haar tweelingzus is altijd de populairste. Mackenzie is de ‘gewone, normale’ van de kinderen.
Maar kort na de verhuizing stort haar wereld in. Een dag voor hun 18e verjaardag, pleegt Willow, haar tweelingzus zelfmoord…

“Ik wist dat ze er al niet meer was. Haar ogen waren leeg. Maar ik wilde nog een laatste moment. Mijn zus en ik. …. Ik waakte nog een laatste keer over mijn zus….”

“Mijn gezicht. Mijn lichaam. Mijn hart… het verdween allemaal samen met haar, want zij was mij.”

Mackenzie en Robbie worden opgevangen in een gezin en huis wat ze verder niet kennen, terwijl hun ouders alles rondom Willow regelen en zich richten op hun eigen verdriet. Als Mackenzie door het grote huis heen dwaalt, komt ze per ongeluk in het bed van Ryan terecht. Daar voelt ze zich meteen geborgen en kan ze slapen.
Ryan is de enige die iets van haar gedachten en kronkels begrijpt. En hij is ook nog eens een spetter!

“Hij beschermde me, paste op me. Door hem kon ik mijn hoofd boven water houden. Zonder hem, zou ik zinken.”

Kan hij haar helpen weer haar eigen weg te vinden?

Geheel onverwacht pleegt Willow zelfmoord, en haar tweelingzus Mackenzie vindt haar.
Mackenzie weet niet hoe ze met dit verlies moet omgaan. Ze houdt zich sterk voor haar broertje, maar ook hem vergeet ze soms. Haar ouders leven langs haar heen en houden zich vooral bezig met hun eigen verdriet. En bij therapie sessies zegt ze niks of blijft ze gewoon weg. Je voelt gewoon haar onmacht en verdriet. Haar hart en hoofd slaan op slot en je zou met alle macht willen proberen ze voor haar open te breken. Doordat Mackenzie erg gesloten is, leer je haar ook net niet helemaal kennen, maar je leeft zo met haar mee dat je door wilt blijven lezen.
Alleen bij Ryan vindt ze steun en begrip. Samen met hem probeert ze door te gaan met leven, in een nieuwe stad, op haar nieuwe school, maar vooral als tweelingloze tweeling. Zo’n Ryan gun je iedereen die in zo’n soort situatie terecht komt.
Door de plottwist wordt je even van je sokken geblazen en zorgt het ervoor dat je het verhaal weer een beetje opnieuw gaat bekijken en beleven.
Dit verhaal is hartverscheurend, rauw, krachtig, met groot verdriet, maar ook met over liefde, vriendschap en familie. Een verhaal dat je niet zomaar los laat en even moet bezinken