Tamara Haagmans blijft zeker!

De dingen die gebeuren in het knusse boetiekhotel dat Caro samen met haar vader runt, zijn de inspiraties voor de verhaallijnen in Caro´s boeken. Het was Caro´s droom om auteur te worden, maar daarmee in de spotlight komen te staan niet. Daarom schrijft ze onder een pseudoniem.
Als de uitgever blijft aandringen om naar buiten te treden, slaat de paniek bij Caro toe.
Tot haar vader een plan bedenkt om zo Caro af te schermen en de uitgever tevreden te houden.
Maar Caro wil niet voor niets dat haar eigen verhaal niet bekend wordt, bang dat haar pestverleden en geheimen weer opgerakeld worden.
Lukt het om het allemaal verborgen te houden voor die jonge journalist, Jesse?

”Dan ben ik liever onzichtbaar, van onzichtbaar zijn krijg je tenminste geen blauwe plekken.”

De romantiek die vaak centraal staat in Tamara´s boeken is dit keer wat meer naar de achtergrond geschoven, maar wat een mooi verhaal heeft Tamara hier neergezet! Ondanks het zware thema leest het verhaal heel prettig door haar fijne schrijfstijl. Uiteraard ook met heerlijke humor en leuke gebeurtenissen tussendoor die het verhaal in balans houden.
En nog steeds met heel veel liefde. Liefde voor familie, liefde voor boeken, liefde voor iedereen om je heen.
Het had zeker langer mogen zijn om nog iets meer te weten te komen over die leuke jongeman op de cover. Zijn verhaal komt voldoende aan bod, maar wat uitgebreider was zeker welkom geweest.

Wederom heeft Tamara Haagmans weer een heerlijk verhaal geschreven, maar wel met een serieuze ondertoon. Ze laat je zien en voelen wat pestgedrag met iemand kan doen en hoe dat iemands leven letterlijk en figuurlijk kan tekenen.
Een belangrijk onderwerp wat helaas nog steeds heel actueel is en waar iedereen eens veel vaker bij stil moet blijven staan.

#doeeenslief #stoppesten
4,5⭐