confronterend en aangrijpend

Het boek gaat enerzijds over Rafaely en Sharina, broer en zus, die geen andere uitweg zien dan de levensgevaarlijke oversteek te maken naar Curaçao. In Venezuela is er door de heersende dictatuur geen voedsel, geen werk en dus geen toekomst. Anderzijds volgen we ook Chris en zijn zus Jeanette. Chris volgt een opleiding bij de koninklijke marine en droomt om overzeese humanitaire opdrachten uit te voeren. Ook zijn zus Jeanette is overzee en volgt een stage in Curaçao.

In de eerste hoofdstukken is het efkens inkomen om de verschillende situaties en locaties een plaats te geven, maar eenmaal je mee bent met de setting, dan ben je vertrokken voor een helse rit in een emotionele achtbaan die aanhoudt tot de laatste bladzijde.

De personages zijn mooi uitgediept en ook de persoonlijke belevingen, de angsten die ze doorstaan, ervaar je alsof je erbij bent. Zowel bij Rafaely en Sharina, die in onmenselijke omstandigheden levensgevaarlijke toeren moeten uithalen, wordt je meegesleurd. Je voelt hun onmacht en hartverscheurende keuzes die ze moeten maken. Je beleeft het vanop de 1ste rij. Ook Chris en Jeanette komen in heel netelige situaties terecht. De wanhoop druipt van het boek, en zelf zit je met opgespannen spieren te wachten wat er volgt.
Het verhaal grijpt je naar de keel. Onbewust worden de personages kleine onderdeeltjes van een immens goed georganiseerde machine, waar ze niet meer onderuit kunnen. Pompen of verzuipen...

Het is heel realistisch geschreven en daardoor ook zo confronterend, het zou zomaar eens jezelf kunnen overkomen!