De laatste steen

Afgelopen vrijdag zijn we naar het Best of thrillers-event in Utrecht geweest. Een van de gasten was M.J.Arlidge die samen met Steph Broadribb (die digitaal aanwezig was) vertelde over hun nieuwe boek. Dit verhaal klonk wel erg goed dus besloten we dit boek aan te schaffen. Ik had nog niet eerder wat van Arlidge gelezen, dus het werd nu toch wel eens tijd. En daar heb ik zeker geen spijt van.

Dit is de eerste keer dat Arlidge met iemand samen schrijft en omdat ik nog niks van hem gelezen had is het voor mij uiteraard de vraag wie welke stukken geschreven heeft, dus dat nodigt uit om van beiden een boek te lezen wat door hun alleen geschreven is.

De personages zijn goed uitgewerkt en ik kon me erg goed in hoofdpersonage Jennie verplaatsen. Wel had ik op een bepaald moment wel door hoe het verhaal in elkaar zat en dit bleek uiteindelijk ook te kloppen. Dit vind ik persoonlijk altijd een beetje jammer omdat er dan naar mijn gevoel net iets te veel puzzelstukjes weggegeven zijn. Wel bleef het verhaal boeiend genoeg om verder te lezen en wilde ik aan het einde van ieder hoofdstuk nog steeds de pagina snel omslaan om verder te lezen.

De auteurs hebben wel het stukje dat Jennie persoonlijk betrokken is bij de moordzaak op een goede manier opgelost, waardoor het niet ongeloofwaardig werd.

Maar deze psychologische thriller heeft ook enkele mooie boodschappen, namelijk dat ook na zoveel jaar de waarheid nog boven water kan komen en het nooit te laat is om je dromen na te jagen. Dit zorgt ook voor extra diepgang doordat, in eerste instantie, het vooral gaat over verloren dromen en er dan maar het beste van proberen te maken. Maar dan besluit een persoon (over wie ik het heb? Lees het boek en dan snap je hem) om dromen toch na te jagen ondanks de leeftijd.

Deze eerste kennismaking is voor mij geslaagd en ik zal zeer zeker een nieuw boek van een van de auteurs ter hand nemen.