ik bleef teleurgesteld achter....

Ik kreeg weer de kans om met dit boek mee te doen aan de Hebban leesclub, de cover, het lezen van het fragment het gaf me een beeld van een verhaal, een roman, misschien af en toe het feelgood gevoel. Toch bleef ik wat teleurgesteld achter toen ik de laatste bladzijde dichtsloeg, had ik iets anders verwacht door de achterflap?

De auteur Ellen Verstrepen (1984) debuteerde in 2017 met het boek ‘Oker’ , ik heb het debuut nog niet gelezen, maar wat ik al gelezen heb zijn lovende recensies dus dit boek komt direct op mijn wil ik lezen lijst. Twee jaar later brengt de auteur kattentijd uit, op de cover prijkt roman, hier ga ik niet helemaal mee akkoord.


*Fauve en Servine levenspaden ging niet over rozen, ze zijn geen vriendinnen maar ergens onderweg komen ze elkaar altijd tegen, ze hebben niets met elkaar gemeen en ze hadden elkaar liever nooit tegengekomen.
Severine woont in Wallonië met Willem samen, ongelukkig en eenzaam. Ze heeft het gevoeld dat Willem haar niet kent, haar niet begrijpt. Met haar voeten in het natte gras, overdenkt ze haar leven.
Angstige Fauve woont samen met haar kat Caruso, plannen doet ze niet, overleven des te meer. Op haar afgeschenen groene tuinbank gaat ook zij terug, waar is het verkeerd gelopen?

Wat mij direct opviel was dat je vanaf de eerste delen een goed beeld krijgt van beide vrouwen. De delen wisselen ook af tussen Fauve en Severine en je voelt direct dat het richting coming of age genre gaat, waardoor je een soort afwisseling krijgt in het verhaal. Eenzaamheid, verdriet, hunkering naar aandacht, sluimert doorheen heel het verhaal en dit overgoten met humor, humor die dan toch weer meer neigt naar het sarcasme. Dit boek hoort zeker niet tot het humoristische genre. Ik vond het persoonlijk nogal zwaar voor te lezen en af en toe zeer verwarrend, het grove taalgebruik stoorde me met momenten en het verhaal wijkt soms af om dan weer op de rails terecht te komen. Het einde was voor mij zeer verrassend en een goede afsluit van een boek dat niet echt mijn ding was. Om af te sluiten met een positieve noot, doorheen de schrijfwijze waren de citaten en de metaforen, beschrijvingen prachtig, hier komt vooral het talent van de auteur echt naar voor, waardoor ik zeker beslist heb om het debuut van de schrijfster toch te gaan lezen.