Een stil melodie bouwt zich op een symfonisch verhaal!

Sal is de derde roman van Xander Jongejan, de pen van deze Nederlandse auteur is bekend in de proza en poëzie wereld. Aan het boek Sal heeft de schrijver vijf jaar gewerkt met de hulp van een schrijfcoach. Deze vijf jaar hebben zijn vruchten afgeworpen, de 103-jarige Sal verschijnt voor de ogen van de lezer.

*De oude Sal (103) telt de minuten, zijn gebruikte tijd schrijft hij in de kasboek. De vogels eten geven, naar de vogels kijken van achter het raam is zijn afleiding. Hij heeft een bewuste keuze gemaakt in het ‘alleen’ zijn. De weken worden verbroken door zijn bezoek aan de buren. Dit bezoek bestaat uit zwijgen, drinken en eten. In de stilte voelt Sal zich het beste, geen vragen, geen antwoorden, geen gesprek. Wanneer Sal een nieuwe thuishulp Gennèn krijgt en een verre neef voor de deur staat, stromen woorden door zijn hoofd, maar geeft hij deze woorden, zinnen, verhalen ook vrij?

Vanaf de start word je in een bad vol poëzie geduwd, de auteur hanteert ook deze keer weer een pen met prachtige langzinnen en metaforen. Derde keer goede keer: Xander Jongejan gaat in Sal een stapje verder dan in zijn vorige werk. Net zoals hoofdpersonage Sal bepaalt de schrijver het ritme van het verhaal. Alsof één instrument zich opbouwt tot een symfonisch orkest. Een stil melodie net als het verstilde leven van Sal sluipt door het verhaal: de lezer doet aan snel lezen om een aantal bladzijden later terug te verstillen. Dit verhaal wordt wonderlijk mooi tot ontroerend verteld. De bijfiguren zijn als pionnen op het schaakbord (leven) van Sal. Sal is een verhaal dat nazindert, stilstaat om dan verder te gaan.