Lezersrecensie
Een hand op straat
Op de gele kaft van dit boek zie je een hond en een zwarte handafdruk en de titel Geen hond op straat in witte letters. Het is een cosy crime, een vriendelijke thriller met een vleugje romantiek dus. Annet Hulst is initiatiefnemer van Chicklit en Vrouwenthrillers. Eerder schreef zij met een soortgelijke kaft Kat in het nauw.
“Emily heeft altijd alles onder controle, op elk moment van de dag, elke dag van het jaar. Zij en haar to-do-lijstjes zijn onafscheidelijk. Ze kan zich dan ook niet voorstellen dat ze ooit zonder telefoon of haar sleutels de deur achter zich zou dichttrekken. Of dat ze haar voorraadkast niet zou aanvullen of dat ze iets zou vergeten mee te nemen.“
Dat is Emily, een alleenstaande vrouw, de hoofdpersoon in Geen hond op straat. Emily woont samen met haar hondje Jazzy, een boerenfox, in een flat. Omdat ze alleenstaand is kan je je voorstellen hoe zij zich voelt wanneer Jazzy een hand vindt achter haar flat. De politie neemt het niet zo nauw en daarom gaat Emily zelf op onderzoek uit. De vraag is of dat zo verstandig is.
Het is duidelijk een cozy-crime. Het verhaal bevat spanning door het vinden van een hand, maar ook romantiek ontbreekt niet. Het is handig om een veldje achter het flatgebouw te gebruiken als plaats delict. Annet Hulst kan zo haar fantasie kwijt door iedere bewoner wel iets verdachts mee te geven. Ze gebruikt heel veel verschillende personages die je het idee geven dat ze iets te maken hebben met de vondst van de hand. Het ene verhaal is wat sterker dan het andere.Daardoor kan je je als lezer altijd wel met iemand identificeren. De plottwists brengen je op regelmatig op het verkeerde been waar het slot anders dan je verwacht had.
De hoofdstukken zijn kort en het verhaal is makkelijk te lezen. De schrijfstijl is beeldend en maakt dat je je goed kan inleven in het verhaal. .
Ik vond het al en met al een fijn boek waar ik me prima mee heb vermaakt. Een tussendoortje van de Verhalenfabriek is voor mij echt luchtige vakantieliteratuur. Ik kan je aanraden deze mee te nemen op vakantie. Ik geef het boek dan ook 4 sterren.
“Emily heeft altijd alles onder controle, op elk moment van de dag, elke dag van het jaar. Zij en haar to-do-lijstjes zijn onafscheidelijk. Ze kan zich dan ook niet voorstellen dat ze ooit zonder telefoon of haar sleutels de deur achter zich zou dichttrekken. Of dat ze haar voorraadkast niet zou aanvullen of dat ze iets zou vergeten mee te nemen.“
Dat is Emily, een alleenstaande vrouw, de hoofdpersoon in Geen hond op straat. Emily woont samen met haar hondje Jazzy, een boerenfox, in een flat. Omdat ze alleenstaand is kan je je voorstellen hoe zij zich voelt wanneer Jazzy een hand vindt achter haar flat. De politie neemt het niet zo nauw en daarom gaat Emily zelf op onderzoek uit. De vraag is of dat zo verstandig is.
Het is duidelijk een cozy-crime. Het verhaal bevat spanning door het vinden van een hand, maar ook romantiek ontbreekt niet. Het is handig om een veldje achter het flatgebouw te gebruiken als plaats delict. Annet Hulst kan zo haar fantasie kwijt door iedere bewoner wel iets verdachts mee te geven. Ze gebruikt heel veel verschillende personages die je het idee geven dat ze iets te maken hebben met de vondst van de hand. Het ene verhaal is wat sterker dan het andere.Daardoor kan je je als lezer altijd wel met iemand identificeren. De plottwists brengen je op regelmatig op het verkeerde been waar het slot anders dan je verwacht had.
De hoofdstukken zijn kort en het verhaal is makkelijk te lezen. De schrijfstijl is beeldend en maakt dat je je goed kan inleven in het verhaal. .
Ik vond het al en met al een fijn boek waar ik me prima mee heb vermaakt. Een tussendoortje van de Verhalenfabriek is voor mij echt luchtige vakantieliteratuur. Ik kan je aanraden deze mee te nemen op vakantie. Ik geef het boek dan ook 4 sterren.
2
Reageer op deze recensie
