prachtig, mooi boek.

Deze novelle vertelt je het verhaal over de vierentwintig jarige Suzan uit Amsterdam. Een jonge vrouw die nog niet al te stevig in het leven staat, ze weet niet heel goed hoe en wat met haar toekomst, dit mede door haar verleden en twijfelachtigheid. Ze staat op het punt haar kappersopleiding af te ronden als ze de Amerikaanse Steve ontmoet in het Amsterdamse Vondelpark. Hier raken ze met elkaar aan de praat en spreken af om elkaar de volgende dag weer te ontmoeten, voordat hij aan zijn terugreis naar Amerika begint. De twee kunnen het leuk met elkaar vinden en besluiten vrienden te blijven. Ze beginnen elkaar brieven te schrijven, maar dan ontvangt Suzan, nadat ze in een van haar brieven aan Steve heeft verteld zich erg eenzaam te voelen een brief met daarin een ticket, waarin Steve haar uitnodigt om bij hem langs te komen, gewoon als vrienden. Suzan twijfelt, aan de ene kant lijkt het haar geweldig om te gaan en alles zo te laten, maar aan de andere kant wil ze toch ook wel haar school afronden en daarna een vaste baan zoeken. Ze besluit uiteindelijk om eerst haar kappers diploma te behalen en daarna naar Steve te gaan.

Wervelstof 1

“Haar woorden raakten me. Hoe wist je hoe volwassenheid voelde als je er te jong toe werd gedwongen? -blz.24-

Eenmaal in Amerika groeit er langzaam aan een relatie tussen de twee. Maar ook Amerika voelt voor Suzan niet als een thuis. Steve vertelt zo min mogelijk tot niets over zijn verleden en gedraagt zich steeds vreemder en erg bezitterig. Suzan begint zich steeds ongelukkiger te voelen, ook ontvangt ze maar geen post vanuit Nederland, en die green card… die is er dus ook nog steeds niet. De vragen beginnen te rijzen en als Suzan langzamerhand steeds meer achter de waarschijnlijke ware aard en het verleden van Steve komt neemt ze een beslissing die ieders leven zal veranderen.

“Het leek alsof ik altijd op meer hoopte dan anderen konden geven. Tegelijkertijd versterkte daardoor het besef dat ik niets te verliezen had.” -blz.65-

Wervelstof is een spannend verhaal dat is gebaseerd op deels waargebeurde feiten. De schrijfstijl van Suzanna Esther is zeer vlot en vloeiend, waardoor ik me al makkelijk kon laten mee voeren in het verhaal. Een verhaal dat je wel even aan het denken zet en voor mij ook op sommige punten erg herkenbaar was. Het is mooi geschreven en al miste ik soms nog ietwat diepgang in sommige personages als Steve, had toch graag wat meer nog geweten over zijn leven ook, deed dat absoluut niet af aan het verhaal. Suzan sprong er voor mij het meeste uit, ik leefde met haar mee en kon me goed in haar verplaatsen. Ik ben blij dat ik dit boek heb mogen lezen in deze blogtour en ben zeker benieuwd naar meer boeken van haar hand

“Toen ik die avond naast mijn bed het ‘lampje’ bestudeerde, vlogen de vuurvliegjes paniekerig tegen het glas. Hun licht doofde beetje bij beetje uit door hun benauwde inperking. Het stemde me triest. Soms ging dat bij mensen ook zo.”-blz.92-