'Daar wordt niet over gepraat'

Boeken die over de Tweede Wereldoorlog gaan vermijd ik meestal omdat ze buiten mijn comfort zone zijn. Dit boek stond bij mij dus bij voorbaat op achterstand.

Het is al heel snel duidelijk dat er iets heel erg onaangenaams is gebeurd met Lije, de vrouw over wie dit boek gaat. Haar man en haar twee zonen, maar ook Lije zelf komen om de beurt aan het woord in korte hoofdstukken. Het fragmentarische boek is verder opgedeeld in jaartallen en plaatsen. Dit bleek geen problemen te geven: zonder plaats of tijd is het ontrafelen van Lije's toestand al spannend genoeg.
Het wijdse platteland van de Krimpenerwaard in de zeventiger jaren is het toneel waarin het boek begint, met flashbacks naar het platteland van Noord-Holland, tijdens en na de oorlog. Het is een zwijgzaam gezin, maar wel met warmte. Men is alleen niet zo goed in het uiten van genegenheid: de liefde voor elkaar blijkt uit daden.

Er waren zeker momenten dat ik me niet bepaald verheugde op dit boek, zeker toen Leije's herinneringen zo inktzwart waren. Nadat ik dit had doorstaan kon het boek me veel beter bekoren. Ik vind de sobere doch getailleerde schrijfstijl mooi, en het verhaal is intrigerend ingedeeld. Op het laatst las ik het slot in één ruk uit. Mooi! Behalve dan de kaft. Die groene sprinkhaan op een rode achtergond roept eigenlijk walging bij mij op...