Lezersrecensie
Kennismaking met Jan Wolkers
"Nederland Leest" draait alweer een tijdje mee. Dit jaar greep ik mijn kans om meteen kennis te maken met een van de groten van de Nederlandse literatuur: Jan Wolkers. Zijn 'plastisch' geschreven boeken of verfilmde kaskrakers heb ik altijd aan mij voorbij laten gaan omdat ik het te rauw vond.
Maar ik kende Jan Wolkers ook van de VPRO jeugdserie "De achtertuin van Jan Wolkers", waarin hij de schoonheid van het alledaagse liet zien. Dit themaboek leek mij dus een uitgelezen kans om te beproeven wat ik nou van Jan Wolkers de schrijver zou vinden.
De bundel "Winterbloei" is een bonte verzameling schrijfsel van Jan Wolkers, aangevuld met twee inleidingen. Een daarvan vond ik zeer uitnodigend. Biograaf Onno Blom leidde namelijk zeer uitnodigend in wat hij uit uitgekozen uit het oeuvre van Jan Wolkers. Ik kon bijna niet wachten om te gaan lezen. Aaf Brandt Corstius bleek nog een paar toepasselijke colums geschreven te hebben. Ronald Giphart schreef de inleiding, en het boekwerkje sluit af met een paar gedichten. Tussendoor krijgen we nog een paar foto's te zien, waaronder eentje van Jan Wolkers in volle glorie op Rottumeroog, en een detail van een van zijn schilderijen.
Het is zoals gezegd een bonte verzameling. Rechtdoorzee geschreven, met merkbaar liefde voor de natuur. "Groeten van Rottumerplaat" vond ik het hoogtepunt van deze bundel, waarin Jan Wolkers als een vis in het water is. Dood en vergankelijkheid, maar ook de vreugde over het redden van gewonde dieren maken het een spannend verhaal.
Als themaboek rond duurzaamheid vond ik het minder uit de verf komen. Natuurmens Jan Wolkers hoopt, aldus het laatste essay van deze bundel, dat de toekomst er een beetje uitziet als het verleden. Er is weinig tegenin te brengen dat we goed voor onze aarde moeten zorgen, maar "An Inconvenient Truth" kreeg dat ook maar nauwelijks voor elkaar. Jan Wolkers zal geen nieuwe generatie natuurliefhebbers kweken met dit boekje, En in mijn geval ook geen nieuwe Jan Wolkers-lezer. Wel ben ik nieuwsgierig naar Texel geworden.
Maar ik kende Jan Wolkers ook van de VPRO jeugdserie "De achtertuin van Jan Wolkers", waarin hij de schoonheid van het alledaagse liet zien. Dit themaboek leek mij dus een uitgelezen kans om te beproeven wat ik nou van Jan Wolkers de schrijver zou vinden.
De bundel "Winterbloei" is een bonte verzameling schrijfsel van Jan Wolkers, aangevuld met twee inleidingen. Een daarvan vond ik zeer uitnodigend. Biograaf Onno Blom leidde namelijk zeer uitnodigend in wat hij uit uitgekozen uit het oeuvre van Jan Wolkers. Ik kon bijna niet wachten om te gaan lezen. Aaf Brandt Corstius bleek nog een paar toepasselijke colums geschreven te hebben. Ronald Giphart schreef de inleiding, en het boekwerkje sluit af met een paar gedichten. Tussendoor krijgen we nog een paar foto's te zien, waaronder eentje van Jan Wolkers in volle glorie op Rottumeroog, en een detail van een van zijn schilderijen.
Het is zoals gezegd een bonte verzameling. Rechtdoorzee geschreven, met merkbaar liefde voor de natuur. "Groeten van Rottumerplaat" vond ik het hoogtepunt van deze bundel, waarin Jan Wolkers als een vis in het water is. Dood en vergankelijkheid, maar ook de vreugde over het redden van gewonde dieren maken het een spannend verhaal.
Als themaboek rond duurzaamheid vond ik het minder uit de verf komen. Natuurmens Jan Wolkers hoopt, aldus het laatste essay van deze bundel, dat de toekomst er een beetje uitziet als het verleden. Er is weinig tegenin te brengen dat we goed voor onze aarde moeten zorgen, maar "An Inconvenient Truth" kreeg dat ook maar nauwelijks voor elkaar. Jan Wolkers zal geen nieuwe generatie natuurliefhebbers kweken met dit boekje, En in mijn geval ook geen nieuwe Jan Wolkers-lezer. Wel ben ik nieuwsgierig naar Texel geworden.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Charisse
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
