Praat meer mét dan óver autisten

Dit boek ziet er aantrekkelijk uit met de vrolijke roze kaft met daarop een foto van een meisje met een grote bril dat de schrijfster blijkt te zijn. Dit boek is me ook aangeraden door autisten als zijnde een boek wat een niet-autist zouden moeten lezen.

Ik verwachtte, zoals wel meer bij dit soort non-fictie, een soort levensverhaal van de schrijfster met daarbij wijsheden en aandachtspunten voor de lezer. Bianca Toeps begint echter met taaie kost: ze bespreekt autisme volgens de DSM-5 gevolgd door twee theoriën. Dan pas komt haar levensverhaal aan de beurt, wat gesteund wordt door de theorie in de voorgaande hoofdstukken.
Levensverhalen vind ik vaak een beetje zelfgenoegzaam, maar door de humor en zelfspot van Bianca Toeps was dit een aangenaam te lezen boek. Haar boodschap is vooral dat je als autist óók model of fotograaf kan zijn, dat er meer mogelijk is dan computernerd zijn. Verder pleit ze ervoor dat er meer mét dan óver autisten gepraat zou moeten worden. En of we allemaal alsjeblieft een beetje rekening met elkaar willen houden. Nadeel is wel dat dit boek wel erg vanuit haar eigen gezichtspunt is geschreven, en minder gaat over jongens met autisme.

Het is een aanstekelijk geschreven boek met hier en daar 'spreektaal' om zelfs de theorie luchtiger te maken. Door de "Tips" ontstijgt dit mooi vormgegeven en geschreven boek het zoveelste non-fictie levensverhaal. Ik verwacht dat dit boek hierdoor een zekere houdbaarheid zal hebben zodat het ook als naslagwerk bruikbaar zal zijn.