Eerlijk relaas over alleen reizen

De Nederlandse auteur Robin Schalk debuteerde met zijn mysterieuze thriller 'Ziel zonder naam'. 'Eenzame autist op avontuur' is zijn eerste non-fictieboek.

Korte inhoud
Als Robin 35 is, neemt hij een radicaal besluit. Hij zet zijn veilige job op pauze en maakt een lange reis alleen naar Australië. Onderweg komt hij veel mensen tegen die zijn reis allemaal op hun eigen manier speciaal maken. Hij wordt door hen geconfronteerd met zijn gedrag, maar sommigen steunen hem ook. Door elke vorm van sociaal contact leert Robin zichzelf steeds een beetje beter kennen.

Oordeel
‘Eenzame autist op avontuur’ is het eerste non-fictieboek van de Nederlandse auteur Robin Schalk. Het boek is een eerlijk relaas over zijn soloreis naar Australië. Toch lezen we niet meteen over zijn reis naar het land. Schalk schetst in de proloog een kort beeld van zijn jeugd en z’n autisme. Dat is belangrijk om hem later beter te begrijpen. De eerste hoofdstukken gaan over de aanloop naar zijn grote reis. Je leest hoe hij droomt over Australië en hoe die dromen langzaam realiteit worden. Tussendoor maakt Schalk een aantal zijsprongetjes naar belangrijke gebeurtenissen in zijn leven, zoals de breuk met zijn grote liefde Tamara. We ontdekken hoe dat hem getekend heeft. Hij vertelt alles op een natuurlijke manier, waardoor z’n relaas nooit gekunsteld aanvoelt. Wanneer de reis echt start, gaat Schalk ook dieper in op wat hij meemaakt op de tussenstops die hij maakt. Zo zien we samen met hem nog een stukje meer van de wereld en ontdekken we wat over andere culturen.

De reis door Australië is in z’n geheel prima beschreven. Je krijgt een mooi beeld van alle toeristische en minder populaire plekken die Schalk bezocht heeft. Hij zorgt door z’n beschrijvingen dat je echt mee bent met hem op reis. Boven elk hoofdstuk staat een intrigerende titel die ervoor zorgt dat je benieuwd blijft naar wat Schalk heeft meegemaakt. Niet alleen de prachtige Australische natuur komt aan bod, Schalk besteedt ook veel aandacht aan de praktische kant van alleen reizen. Zo gunt hij ons een ruime blik op de Australische cultuur en vertelt hij hoe hij daar een camper koopt of hoe de lokale bevolking zich gedraagt. Als je ook van plan bent een soloreis te maken, dan heb je zeker wat aan zijn ervaringen en (subtiele) tips.

Wat van ‘Eenzame autist op avontuur’ meer maakt dan een standaard reisverhaal (iets wat trouwens op de achterflap beloofd wordt), is het feit dat Schalk heel open over zijn gevoelens praat. Hij legt echt zijn ziel bloot en daardoor voel je als lezer veel sympathie voor hem. Dat maakt hem heel kwetsbaar, maar tegelijk wordt zijn verhaal extra geloofwaardig omdat hij zijn reis niet als de perfecte trip beschrijft. Hij durft de pijnpunten van alleen reizen aan te halen en verbergt de storm in z’n hoofd niet voor zijn lezers. Zo heeft hij het openlijk over zijn moeilijkheden met sociaal contact. De focus in z’n boek ligt dan ook vooral op de dynamiek met de andere reizigers. Schalk durft zijn eigen (communicatie)fouten toe te geven. Hij probeert z’n best te doen om optimistisch te zijn, maar je merkt als lezer dat dat erg moeilijk is en bijgevolg krijgen zijn positieve ervaringen niet de verdiende aandacht.

‘Eenzame autist op een avontuur’ is op inhoudelijk vlak een relatief sterk boek, maar op het vlak van taal gaat Schalk wel wat de mist in. Dat het soms een beetje verwarrend is wie hij allemaal tegenkomt op z’n reis, valt nog te begrijpen. Tijdens zo’n lange trip ontmoet je natuurlijk veel mensen, maar als hij tijdens de laatste hoofdstukken terugdenkt aan iemand die hij een paar maanden geleden leerde kennen, moet je toch even je hersenen pijnigen. Het woord ‘maat’ wordt ook erg veel gebruikt, maar dat komt waarschijnlijk doordat Australiërs veel ‘buddy’ zeggen. Die Engelse vertaling mocht gerust blijven staan zijn om het verhaal nog een authentieker karakter te geven. Wat echter het meest stoort tijdens je leeservaring, zijn de vele dt-fouten en andere spelfouten. Die halen je uit je concentratie en doen je ook minder genieten van het verhaal. Met die jammerlijke fouten werkt Schalk naar het einde toe, dat toch net iets te snel gaat. Hij maakt het een beetje goed met zijn epiloog, omdat hij zich bewust is van de impact van z’n reis. Ondanks het mindere taalniveau, is dit boek wel een aanrader voor iedereen die ook nog maar een seconde aan alleen reizen heeft gedacht.

Conclusie
3,25 sterren
‘Eenzame autist op avontuur’ is een sterk boek op het vlak van inhoud, maar gaat toch de mist in wat taal betreft. De vele dt-fouten hebben een grote impact op je leesgenot. Wil je echter een eerlijk reisverslag, dan moet je dit boek zeker lezen.