Gaat zeker niet over grasmaaien!

Een erg inspirerend boek over de essentie van poëzie. Een vervolg op ‘Olijven moet je leren eten’. Prachtig taalgebruik. Mooie volle omschrijvingen met veel humor. Een poëet waardig.
Op luchtige en kunstige wijze worden levensthema’s met poëzie verbonden. Waarbij de zware thema’s als dood, ziekte, schaamte en horror niet worden geschuwd. Gedichten als “reddingslijnen, alleen al door de wetenschap dat je niet de enige bent.”
Gedichten laten vaak ruimte voor meerdere interpretaties en zijn daardoor niet altijd op voorhand helder of toegankelijk. Maar dat is, zegt Ellen Deckwitz, de charme er van. Gedichten zijn complex als het leven zelf. Eén grote koan.
De schrijfster is een waardige ambassadrice van het vak.