Lezersrecensie
Een nieuw begin
Wat een leuk boek is dit! Het is geschikt vanaf 7 jaar, maar persoonlijk denk ik dat het dan te ingewikkeld is. Jenny Valentine haar taalgebruik is hier en daar te pittig voor deze leeftijdsgroep, evenals de onderwerpen. Want, socialisme en nationalisme is niet iets wat al leeft bij deze leeftijdsgroep. Maar los hiervan is Joy een erg fijn boek over het meisje Joy, 10 jaar oud en zij ziet eigenlijk altijd wel het mooie in alles. Een magische gave zou je kunnen zeggen.
Na jaren over de wereld te hebben gereisd met haar drie jaar oudere zus en haar ouders strijken zij nu neer in Engeland en trekken in bij haar opa. Een hele ommezwaai: van een min of meer vrij bestaan met thuis-onderwijs naar een bestaan vol regels, naar school moeten en wonen in een saai rijtjeshuis. Joy mist kleur in de overwegend grijze omgeving en vindt het lastig om contact te maken. Ze blijft zoeken naar de zilveren randjes.
Opa moet ook wennen dat hij niet langer in zijn eentje in het huis woont en komt bars over. Beetje bij beetje komt hij los en dat komt de verstandhouding met Joy zeker ten goede. De manier waarop je dit merkt als lezer is dat Joy de namen die zij hem geeft (ze weet niet waar de tweede letter van zijn naam voorstaat en verzint dus maar wat) telkens een beetje vleiender worden.
Joy kijkt uit naar het moment dat ze naar school mag. Misschien kan ze dan eindelijk contact maken. Als blijkt dat de oude boom op het schoolplein het veld moet gaan ruimen, trekt Joy samen met een klasgenoot ten strijde.
Jenny Valentine heeft een mooi verhaal geschreven over omgaan met veranderingen, nieuwe vrienden maken, maar toch jezelf te blijven. Ook al lijkt alles grijs, er is altijd wel een zilver randje te vinden, als je maar de moeite neemt om te blijven zoeken naar dat randje. De auteur zet je aan het denken, want maatschappelijke thema’s worden in dit jeugdboek niet geschuwd. Ik heb regelmatig hardop zitten lachen, want er zit de nodige humor in en Joy is een personage wat je echt in je hart sluit.
“Die wenkbrauwentruc kan ik niet, maar ik kan mijn tong oprollen tot een soort biscuitrol, en dat kan zij weer niet, dus staan we quitte, behalve dat je tong oprollen geen goede of snelle manier is om iets over te brengen.”
(quote)
Gelukkig is dit nog maar het eerste deel, dus we kunnen nog veel meer genieten van de avonturen van Joy.
Na jaren over de wereld te hebben gereisd met haar drie jaar oudere zus en haar ouders strijken zij nu neer in Engeland en trekken in bij haar opa. Een hele ommezwaai: van een min of meer vrij bestaan met thuis-onderwijs naar een bestaan vol regels, naar school moeten en wonen in een saai rijtjeshuis. Joy mist kleur in de overwegend grijze omgeving en vindt het lastig om contact te maken. Ze blijft zoeken naar de zilveren randjes.
Opa moet ook wennen dat hij niet langer in zijn eentje in het huis woont en komt bars over. Beetje bij beetje komt hij los en dat komt de verstandhouding met Joy zeker ten goede. De manier waarop je dit merkt als lezer is dat Joy de namen die zij hem geeft (ze weet niet waar de tweede letter van zijn naam voorstaat en verzint dus maar wat) telkens een beetje vleiender worden.
Joy kijkt uit naar het moment dat ze naar school mag. Misschien kan ze dan eindelijk contact maken. Als blijkt dat de oude boom op het schoolplein het veld moet gaan ruimen, trekt Joy samen met een klasgenoot ten strijde.
Jenny Valentine heeft een mooi verhaal geschreven over omgaan met veranderingen, nieuwe vrienden maken, maar toch jezelf te blijven. Ook al lijkt alles grijs, er is altijd wel een zilver randje te vinden, als je maar de moeite neemt om te blijven zoeken naar dat randje. De auteur zet je aan het denken, want maatschappelijke thema’s worden in dit jeugdboek niet geschuwd. Ik heb regelmatig hardop zitten lachen, want er zit de nodige humor in en Joy is een personage wat je echt in je hart sluit.
“Die wenkbrauwentruc kan ik niet, maar ik kan mijn tong oprollen tot een soort biscuitrol, en dat kan zij weer niet, dus staan we quitte, behalve dat je tong oprollen geen goede of snelle manier is om iets over te brengen.”
(quote)
Gelukkig is dit nog maar het eerste deel, dus we kunnen nog veel meer genieten van de avonturen van Joy.
1
Reageer op deze recensie
