Er is meer dan 1 manier om te verdrinken.

Coral is een jonge zeemeermin en leeft samen met haar zussen en haar vader diep in de zee. De zeemeerminnen zijn vervloekt met 'de ziekte' en berusten in hun lot dat 'het rode tij' hen vroeg of laat komt halen.
"Look," their grandmother continued. " Sometimes you have to swim through a bit of darkness ..."
"... if you're ever going to surface in the light." (pagina 63)

Brooke volgt therapie in Fanthoms. Ze heeft een depressie en vertrouwt niemand. Hope woont ook in de instelling en poogt elke keer Brooke's hart te ontdooien. De enige plek waar Brooke kan ontspannen en ontsnappen is bij de oceaan.

Merrick is de zoon van Hiroshi. Zijn tienjarige zus Amaya en hij leiden een echt luxeleventje. Vader Hiroshi is een rijke en machtige zakenman en behandelt zijn kinderen als pionnen om strategische zetten uit te voeren. Wanneer Amaya Merricks wereldje laat daveren, vluchten broer en zus weg. Ze vluchten weg van hun vader, van hun gespeelde leventje en van de werkelijkheid. Merrick en Amaya duiken onder bij een vroegere schoolvriend. Ze geven elkaar nieuwe namen en hopen zo onder de radar te blijven van hun vader.

Coral, Brooke, Merrick en Amaya hebben allemaal duistere gedachten. Er ontbreekt hen allen aan liefde, vertrouwen en zelfliefde. Wanneer ze elkaars wereld binnenstappen spoelt er voor enkelen van hen wat hoop aan. De angst kabbelt nog wat aan elk van hen, maar ze proberen elk op hun manier om die angst te overwinnen.

Hoe vaak heb je de Disneyversie van Ariel, de kleine zeemeermin niet bekeken? Een romantisering van Hans Christian Andersen's Kleine Zeemeermin. In Coral tref je heel veel gelijkenissen met Andersen's versie: de zeemeerminnen hebben geen emoties, wat hen dus onderscheid van mensen, zeemeerminnen kunnen niet huilen en ze bezitten ook geen ziel, maar verlangen hun ganse leven om er zelf één te bezitten.
Sara Ella vertelt ons dat Coral moeilijk kan zijn om te lezen. Even moeilijk was het voor haar om het neer te schrijven. Het verhaal is verwarrend geschreven, maar met reden. Zo krijg je een waarheidsgetrouw beeld hoe angst en depressie heel vaak de bovenhand kunnen nemen. Dat er meer dan één manier is om te verdrinken heeft Coral me alvast geleerd. Mijn steun, liefde en gedachten gaan dan ook uit naar al diegene die dagelijks vechten tegen de duistere spoken in hun hoofd. Naar al diegene die zo een grote angst hebben dat hun leven gedomineerd of zelfs geterroriseerd wordt.

"Life does damage us. But I've al least decided to give this damaged life a chance." (pagina 186)

Je bent niet alleen, al voelt het vaak zo aan. Gebruik je stem om te praten. Ween je tranen om jezelf te helen. Er is altijd een schouder om op te huilen en licht aan het eind van die tunnel.