Feelgood die doet wat het moet doen: de lezer de ultieme ontspanning bieden

Het is alweer even geleden dat er in Nederland een nieuw boek van Lauren Weisberger verscheen. Nadat ze naam en faam maakte met haar roman De duivel draagt Prada, die in 2006 met een ongekend succes werd vertolkt op het witte doek, verschenen er nog talloze andere populaire romans van haar hand. Met Het perfecte plaatje is Weisberger weer terug van weggeweest.

Peyton is zo’n vrouw die alles heeft: een vaste plek als presentator in een populaire tv-show, glanzende blonde lokken en een perfecte, botox-gladde huid, een liefhebbende man en een slimme dochter die kans maakt om naar de prestigieuze Princeton University te mogen. Skye, Peytons zus, is een thuisblijfmoeder in een chique buitenwijk van New York. Ze heeft het helikopterouderschap zo’n beetje uitgevonden. Maar heimelijk zoekt ze iets anders, iets wat écht is. Max, Peytons eigenzinnige dochter van zeventien, is klaar om haar dure privéschool gedag te zeggen en haar dromen na te jagen. Eén klein leugentje. Meer is er niet nodig om de illusie van perfectie te doen barsten en wrok aan de oppervlakte te brengen. Ineens lijkt het gras niet meer zo groen. En is het plaatje niet meer zo perfect als het lijkt.

Wat een heerlijk boek! Weisberger is terug van weggeweest! Met een vlotte schrijfstijl, eigentijdse toon en een net niet over-the-top plot, is dit boek een chicklit pur sang. Ondanks dat het verhaal zich situeert binnen een weldadigheid aan rijkdom, zijn de hoofdpersonages van vlees en bloed. Achter het masker van botox en make-up, schuilen kwetsbare en onzekere mensen. Het sneeuwbaleffect dat één leugentje creëert zorgt voor een onderhoudend verhaal. Van de romantiek moet je het in deze feelgood niet hebben, maar dat wordt in dit verhaal ook niet gemist.

Wie de fantastische serie The Morning Show heeft gekeken, zal de vergelijking al snel weten te trekken. En wie ooit het nieuws rondom het toelatingsschandaal van Lori Loughlin (Aunt Becky uit Full House) heeft gevolgd, heeft meteen door dat dit verhaal daar voor een groot deel door geïnspireerd is. Combineer die twee met de soepele schrijfstijl van Weisberger, en je hebt simpelweg een geweldig plot te pakken. Toegegeven, het Amerikaanse druipt er wel een beetje vanaf, en dat moet de nuchtere Hollandse lezer maar net kunnen waarderen.

Het perfecte plaatje is vermakelijk en ultiem ontspannen. Weisbergers schrijfwijze trekt de lezer direct het verhaal in, om er vervolgens soepeltjes en snel doorheen te vliegen. Ook al is het boek bovenal grappig en eigentijds, het gaat ook best iets verder dan dat. Achter al die oppervlakkige weldaad en roem, zitten ook kwetsbaarheden verstopt. Weisberger verwerkt er enkele maatschappelijke thema’s in, zoals adoptie en het belang van goede doelen. Zonder hier een zwaarmoedig iets van te maken, bewaakt zij een perfecte balans in deze op-en-top feelgood. Het is geen hoogdravend verhaal met onwijze plotwendingen of een strakke spanningsboog, maar laten we eerlijk zijn: Weisberger stamt uit de generatie van één van de eerste chicklit-schrijvers, samen met namen als Sophie Kinsella. What you see, is what you get. Geen oeverloze drama of al te sterk uitgewerkte karakters, maar wel een feelgood die doet wat het moet doen: de lezer de ultieme ontspanning bieden en met een lach op het gezicht laten genieten van een heerlijk verstand-op-nul verhaal.