Hugo Claus – Het Verdriet van België

Leesjaar Dikke Boeken - februari 2022
Hugo Claus – Het Verdriet van België
De Bezige Bij (Amsterdam) 2018

De jonge Louis Seynaeve probeert zijn weg te vinden in de donkere, stille gangen van een nonneninternaat. Omdat de werkelijkheid, waar leugens en bedrog schuil gaan achter verduisterende gordijnen, hem soms te straf is, reikt zijn fantasie hem de helpende hand. Als de oorlog uitbreekt en er gekozen moet worden voor de witten of de zwarten, staat zijn familie in het gelid voor de Duitsers. Hij merkt zelf al snel dat geen uniform hem past.
In de wervelwind van overspelige echtgenoten, krankzinnige ooms, dronkenlappen, weggevoerde klasgenoten en leraren, vogelende tantes en weduwen probeert Louis zijn weg te vinden. Dat lukt het beste door al het verdriet van de mensen, het verdriet van België, in al zijn gradaties, op te schrijven.
Als na de oorlog de afrekening volgt, komt zijn collaborerende vader er genadig af met een tijdje brommen in een strafkamp. Als hij thuiskomt moet hij zich gedeisd houden, zijn gezicht wordt niet graag gezien in de lokale etablissementen. Het zal weer voorbij gaan.
Het Verdriet van België stort zich als een waterval over je uit. Door de veranderingen van perspectief en de dikke duim van Louis moet je steeds alert zijn of de schrijver een serieus deel van het verhaal vertelt of dat hij met de kloten van de lezer aan het spelen is. Een grof gesneden, fijnmazig boek.

Mooiste zin:

Louis zocht naar de sporen die de gevangenschap had achtergelaten, hij vond een wat onwillige, versufte man met een laaghangend kruis, slaapzieke gebaren die berekend waren op andere afmetingen, een andere omgeving, een andere lucht.