Vol actie met een verder uitbreidende wereld

Deel drie, De vervloekte orakelsteen eindigde met een mooie cliffhanger, die naadloos overgaat In De kristallen tempel, alweer het vierde deel in de Terra Fabula serie van Peter DeWillis. Hierin leeft de auteur zich helemaal uit met de verdere avonturen op het magische Terra Fabula. Het boek staat in de categorie jeugd 10-12 jaar, maar is voor volwassenen erg leuk om te lezen, omdat Martha en William volwassen zijn geworden en liefde op de loer licht. Een triggerwaarschuwing voor geweld is wel op zijn plaats.
Wie de voorgaande delen gelezen heeft, weet dat DeWillis zijn lezers altijd trakteert op een humoristisch voorwoord met waarschuwingen voor zijn spreuken en vloeken doorheen het boek. Wat weet hij dit keer weer voor bijzonders te verzinnen met zijn grenzeloze fantasie?
De kristallen tempel is het meest duistere deel tot nu toe, want het Boze nadert en Terra Fabula is in het donker gehuld. De volkeren verschuilen zich en wachten af op de naderende dreiging. Martha en William gaan in het geheim op een queeste om hun moeder Helen te redden van Osrick, die haar in zijn macht heeft. Het is een reis tegen de klok, want als de bloedmaan opkomt, is Terra Fabula verloren. Maar eerst moeten ze nog drie verloren giften, instrumenten die de dood beheersen, opsporen om Osrick te kunnen trotseren. Deze zoektocht leidt hen naar bijzondere delen van Terra Fabula en weerstaan op hun reis vreemde gevaarlijke wezens als Talons, Zilla, Rafyn, Daemon en ondode vreemde vogels. Regelmatig ontstaat er een strijd, waaraan ze maar amper weten te ontsnappen, maar gelukkig hebben Martha en William hulp in de vorm van geest Malfina die af en toe een humoristische noot aan het verhaal weet te brengen.
Vanaf het begin zit er een hoog tempo in het verhaal dat vol actie, spanning en plotwendingen zit, en vliegen de magische spreuken de lezer om de oren. Dit zorgt ervoor dat we amper op adem kunnen komen. Af en toe is het erg veel, en het is zaak om de aandacht er goed bij te houden. Er gebeurt veel en William wordt steeds inventiever om aanvallers van het lijf te houden met zijn spreuken, die hij combineert met willekeurige andere. Hierdoor ontstaan soms hilarische taferelen, zoals Goblyns en Trollgûr, betovert door spreuken die elkaar te lijf gaan. En vlak Malfina niet uit, ze heeft een speciale interactie met William wat leidt tot leuke hilarische situaties en mooie dialogen. Zij is lekker direct, maakt botte opmerkingen en houdt van plagerijen. Door de beeldende, gedetailleerde schrijfwijze van DeWillis zien we dit voor ons en is het net of we er zelf bij zijn. Het is knap hoe hij dreiging en spanning afwisselt met vrolijke momenten in een gevecht tegen de klok.
Op een leuke manier weet DeWillis thema’s als oorlog, ontluikende gevoelens, leven en dood, verraad en de betekenis van een naam in het verhaal te verwerken. De karakters van Martha en William groeien elk deel een beetje en hun gevoelens komen goed naar voren. Hun angsten, twijfels, schuldgevoelens en onzekerheden zijn pakkend weergegeven. Het einde voelt een beetje afgeraffeld en niet helemaal uitgewerkt met trage hoofdstukken en een ietsje pietsie langdradige uitwerking.
En ook De kristallen tempel eindigt net als voorgaande delen met een mooie cliffhanger, en een nieuwe vijand opkomst met een zich steeds verder uitbreidende wereld.