Nablijven met een nare nasmaak

Nablijven in de vorm van strafcorvee is gebruikelijk op de middelbare school als een leerling wat uitgespookt heeft. In Grimwoud, geschreven door Jennifer Killick, krijgt nablijven een rare nasmaak door de onverwachte gebeurtenissen die daar gebeuren en ogenschijnlijk niets met hun straf te maken hebben.

Vier kinderen moeten op zaterdagmiddag terugkomen als sanctie voor hun slechte gedrag op het Grimwoud college. Angelo, Hailey, Gus en Naira zijn geen vrienden van elkaar, maar moeten van meneer Canton leren om met elkaar op te schieten. Op weg naar de varkensstal horen ze een ijselijke kreet. Ze gaan op onderzoek uit en splitsen op, om de oorsprong van de gil te achterhalen. Voor hun ogen ontrolt zich een nachtmerrie als Canton in een gat verdwijnt in de grond. Wat gebeurt daar en wat zit er onder het grasveld verscholen? De bodem beweegt en slokt alles op wat er overheen loopt. Dit zorgt ervoor dat ze rennend over het harde pad naar het beheerdersechtpaar Latchitt gaan. Hier horen ze een vreemd melodietje dat voor een beklemmend gevoel zorgt en dat hen extra waakzaam maakt.

Vanaf de eerste bladzijde weet Killick je als lezer in het verhaal te trekken. De duistere, griezelige sfeer en onverklaarbare voorvallen wekken spanning op. Een unheimisch gevoel neemt bezit van je en neemt verder toe naarmate het verhaal vordert. In slechts een aantal uren weet Killick je mee te voeren in een horrorachtig scenario. Een tijd waarin het weer verslechtert en de angst van het viertal toeneemt door ontdekkingen die ze doen. “De wind om ons heen huilt nu echt en het weer wordt met de minuut slechter, maar op de een of andere manier lijkt het tussen ons gemakkelijker geworden.“

Vier kinderen die tot voor kort elkaar niet konden luchten of zien, leren noodgedwongen samen te werken en noemen zichzelf spottend de loserclub. Angelo ontpopt zich tot een ware leider en past zijn ervaringen met dieren toe in de praktijk. Gelukkig zijn de anderen ook inventief en weten ze oplossingsgericht te werken. En dat is maar goed ook, want ze lopen groot gevaar en moeten ogen in hun rug hebben.

De auteur jaagt je de stuipen op het lijf met haar onverwachte plotwendingen. Haar schrijfstijl is vlot, creepy en vol humor. De omschrijving over Gus laat de lachspieren werken. “Gus is zo onvoorspelbaar als een hond in een veld vol eekhoorns.” Het taalgebruik in het boek past bij de doelgroep van 10+ en is geschikt voor kinderen die niet van nature niet bang zijn. Voor volwassenen is het een aanrader en zij zullen zeker gaan genieten van dit horrorachtige, griezelige boek vol cliffhangers.

Is lezen van horror anders dan het kijken naar een horrorfilm? Persoonlijk denk ik dat het van het verhaal en de schrijver afhangt, én wie de verfilming maakt. Grimwoud is ontzettend goed geschreven en je ziet de beelden voor je tijdens het lezen en dit boek is het waard om verfilmd te worden. De vertaling van Grimwoud is gedaan door Thomas Olde Heuvelt, een succesvolle Nederlandse thrillerauteur die boeken schrijft met een bovennatuurlijk tintje.

Grimwoud kruipt onder je huid door het ongrijpbare en laat zien dat eendracht macht maakt. Het boek krijgt 4 ½ griezelsterren van mij.

Graag gelezen voor www.boeken-cast.nl