Good boy versus bad boy

Abbbi Glines is al jarenlang een succesvolle auteur van romantische fictie. Met haar Sea Breeze meets Rosemary Beech serie heeft ze opnieuw bewezen romantische verhalen met een erotisch ondertintje te kunnen schrijven.
‘Het beste dat ik ooit meemaakte’ is het derde deel in de Sea Breeze meets Rosemary Beech serie. Alle delen zijn los van elkaar te lezen. Voor de liefhebber van ‘guilty pleasures’ een fijn boek om te lezen.
‘Het beste wat ik ooit meemaakte’ verteld het verhaal van Eli Hardy. Eli keert terug na een afwezigheid van een jaar. Hij is veranderd van een zachte gevoelige man in een echte badboy. Lang haar en vol met tatoeages keert hij terug naar Sea Breeze, omdat zijn oma ernstig ziek is.
Maar waarom is hij nu eigenlijk weggegaan? Leed hij aan een gebroken hart, omdat Bliss zijn jeugdvriendin getrouwd is of is er een andere reden?

Wat heeft Eli gedaan in het jaar dat hij weg was, blijf je je tijdens het lezen afvragen. En de gekwelde blik in zijn ogen waar komt die vandaan? Gaandeweg komen deze puzzelstukjes op zijn plaats en je blijft je over de fantasie van de auteur verbazen.
Bliss is gelukkig getrouwd met Nate en geeft regelmatig feestjes bij hun pas verbouwde huis. Hier (her)ontmoet Eli Ophelia Finlay, de zus van Nate. Hun wederzijdse aantrekkingskracht blijft niet onopgemerkt voor de hechte familie. Ook Ophelia is gekwetst in de liefde en heeft een muur om haar heen gebouwd en is eenzaam en rusteloos.

Het verhaal wordt beurtelings vanuit Ophelia en Eli verteld. Je leert de hoofdpersonages goed kennen. Eli zit vol schuldgevoelens en is behoorlijk gekwetst en laat dit zijn omgeving in zijn uiterlijk en gedrag merken.
“De man die ik nu was, was van binnen veel meer definitief veranderd dan van buiten. Reken maar dat ik het leven had gevonden, en ik wist inmiddels dat het kil en wreed en meedogenloos was. ”

Het verhaal neemt ruimschoots de tijd om Eli’s emoties te onderzoeken. Zijn littekens en pijn zijn duidelijk voelbaar. Ja, echt een karakter om van te gaan houden. Ik sloot Eli meteen in mijn hart.
Ophelia is een aardige vrouw, die veel voor een ander over heeft. Ze is teleurgesteld in de liefde, maar voelt zich aangetrokken tot de ‘nieuwe’ Eli. Is zij in staat om de demonen van Eli te verjagen?
“Ze heeft geen droom om na te jagen en ergens stoort haar dit. Die fase in mijn leven was ik voorbij. Ik zou hem niet sexy moeten vinden. Al die tatoeages en dat woeste idiote haar. ”
Het verhaal zit vol emoties, verdriet, pijn, aanvaarding, maar ook betrokkenheid en liefde. En wie is er nu eigenlijk niet getekend door het leven? Eli en Ophelia zijn gelijkgestemde zielen die elkaar aanvoelen zonder woorden. Het is ook mooi om te lezen hoe de wijsheid van een oma af en toe komt boven drijven. Zij weet feilloos haar vinger op de zere plek bij Eli te leggen.

De korte hoofdstukken en de vlotte schrijfstijl maken dat je door blijft lezen. Met haar eenvoudig schrijfstijl met een erotisch (sensueel) ondertintje is het een heerlijk leesbaar boek voor op een strandvakantie.