Van slachtoffer naar dader is maar een kleine weg te gaan

Een leven lang in angst leven, over je schouder kijken en bang zijn om gevonden te worden. Is het een waan of is er echt iets aan de hand? Dit en nog veel meer vragen krijgt de lezer voorgeschoteld in Zusje van mij van Mikaela Bley. Dit is het tweede deel in de serie Henrik Hedin en is losstaand te lezen.

Je moet proberen het verleden te vergeten
Zusje van mij start met een spannende proloog waarin niet goed duidelijk wordt wat er precies gebeurd is. “Je moet proberen het verleden te vergeten.” Een zin uit het gesprek tussen Märtha en haar oudere zus Louise. Maar vergeten is niet zo makkelijk.

Daarna gaat het verhaal verder na de brand bij de familie Gyldenstedt. Rechercheurs Leia Kaplan en Henrik Hedin onderzoeken de dood van Märtha Gyldenstedt, dochter uit een adellijke familie. Hun onderzoek verloopt stroef doordat er weinig aanknopingspunten zijn en door de vaak afwezige en nurkse Henrik. Tegelijkertijd moeten ze de dood van Farah Javid onderzoeken. Hun speurwerk leidt ze naar het verleden van de Gyldenstedts. Een tweede belangrijke verhaallijn is die van de bange Frances die zich in de steek gelaten voelt. De boodschap “Jullie zijn gevonden” wordt vaak herhaald en het duurt lang voordat die haar plaats in de vertelling krijgt.

Balletje komt aan het rollen
Het verhaal, opgebouwd in twee delen, komt langzaam op gang en heeft een lange aanloop. Bley schenkt aandacht aan een verloederende wijk vol drugsproblematiek, immigrantenhaat en racisme. De ietwat mysterieuze personages geven het boek lading, maar het duurt lang voordat hun beweegredenen duidelijk worden.

De personage Frances vertoont destructief gedrag dat door haar omgeving niet begrepen wordt en haar uitlaatklep zijn alcohol en seks. In Zusje van mij zijn wat voorzichtige verwijzingen naar het kille, botte gedrag van Henrik, maar veel duidelijker wordt zijn karakter niet. Er is meer aandacht voor Leia dan voor Henrik en hun onderlinge aantrekkingskracht speelt nog steeds, maar door de vreemde manier waarop hij zich gedraagt verdiept deze zich niet.

Van het ene in het andere mysterie
Door de steeds wisselende perspectieven blijft het een boeiend verhaal dat vraagt om aandacht. De lezer rolt van het ene in het andere mysterie, waar ontwijkende antwoorden en leugens zich aaneenrijgen. Pas tegen het einde van het verhaal worden verbanden gelegd en begrijp je de personages. Als het balletje eenmaal aan het rollen is gebracht komen er steeds meer inzichten om uiteindelijk tot een verrassende ontknoping te komen. Maar het tempo blijft laag, daardoor is er weinig spanning.

Op een kunstige manier weet Bley eerwraak, status, afkomst, reputatie en geweld tegen vrouwen in het plot te verwerken. De beweegredenen van daders en slachtoffers ga je begrijpen en van slachtoffer naar dader is maar een kleine weg te gaan. Helaas blijft de lezer met prangende vragen achter die hopelijk in het derde deel opgehelderd worden.