Waarom iedereen zo dol is op deze serie?

“You can help me pick out a tiara when we’re done saving the world.”

Ik begin nu echt te begrijpen waarom iedereen zo dol is op deze serie. Dit boek is duidelijk het beste boek van de serie tot nu toe. Het einde zorgt ervoor dat je niet kunt wachten om met het volgende deel te beginnen. Alles blijkt ook veel complexer te zijn dan je in eerste instantie dacht. Conclusies die je maakt, blijken uiteindelijk niet waar te zijn. Er waren wat elementen, die ik had verwacht en die ik wat voorspelbaar vond. Maar er waren ook interessante wendingen, die ik totaal niet had verwacht. Er zat ook duidelijk meer spanning in dit boek dan in de vorige boeken. Nieuwe dreigingen en perspectieven, die zich veel sneller afwisselden. Het tempo is duidelijk hoger.

Ik had verwacht dat ik misschien moeite zou hebben met de wisselende perspectieven. Dit boek heeft namelijk nogal wat perspectieven en er zijn met dit boek ook heel wat bij gekomen. Maar dat bleek toch niet zo moeilijk te zijn. Het verhaal was prima te volgen. Het las zelfs makkelijk weg. Ik was hier duidelijk voor in de stemming.

Het nadeel van zoveel perspectieven is wel dat je niet alle personages even veel aandacht kan geven. Scarlet en Wolf waren amper aanwezig in dit boek, terwijl ze in het vorige boek zo belangrijk waren. De relatie van Scarlet en Wolf doet me trouwens een beetje denken aan die van Belle en het Beest.

Wat wel weer knap is met zoveel perspectieven is dat je elk personage wel leert kennen en dat ze allemaal een eigen persoonlijkheid hebben. Hun eigen stem, zwaktes en sterktes. Dit boek heeft sowieso geweldige personages.

Cress is mijn nieuwe favoriet. Ze voelt als de perfecte mix van Disney’s Ariel en Rapunzel. Ze is een dromer, een beetje naïef, heeft veel fantasie, maar ook ontzettend slim. Het was mooi om te lezen hoe ze steeds meer in haarzelf is gaan geloven, dat je fantasieën alleen kunt leven als je ze zelf creëert.

Thorne en Cress zijn samen ook zo leuk. Ze zijn duidelijk elkaar tegenpolen, maar weten het wel samen te redden. Hun relatie is wel wat voorspelbaar, maar eigenlijk zijn ze dat allemaal. Maar dat is niet erg, omdat ze niet het enige zijn waar de serie over gaat.

Door Cress ben ik Thorne ook een veel interessanter personage gaan vinden. In dit deel leer je hem pas echt kennen. Je leert een andere kant van hem kennen. Zijn ontwikkeling in dit boek is zo mooi. Zijn opmerkingen zijn soms ook precies wat dit boek nodig heeft.

Ik blijf ook echt dol op Iko. En op Cinder. Je kunt niks anders dan haar leuk vinden. Ondanks alles blijft ze gewoon Cinder.
Kai maakt ook een mooie ontwikkeling mee in dit boek. Hij groeit als een leider.
In dit boek leren we ook meer over Dokter Dimitri, die heel anders is dan we altijd hebben gedacht.

Dit boek laat ook een beter beeld van Luna zien. Iets waar ik al heel lang naar uit keek en wat soms nog gruwelijker blijkt te zijn dan je dacht. De band tussen de aarde en Luna is ook interessant om over te lezen, hoe complex het is en hoe iedereen er anders naar kijkt. Mensen van Lunar en de mensen van de aarde gaan net zo slecht met elkaar om. Wat er weer voor zorgt dat de politiek in dit boek ook zo interessant is. Het is echt een spel wat je goed moet spelen.

Het enige jammer vind ik dat je Levana niet echt leert kennen. Je leert Luna wel kennen, maar haar koningin niet. Ik zou zo graag willen weten waarom ze is zoals ze is, wat haar drijfveer voor dit alles is. Maar misschien komt dat allemaal naar voren in de novella. Ik ben zeker benieuwd naar meer.