“You cannot kill what is already dead.”

Met alles wat er nu gebeurt, is het heel fijn dat er boeken bestaan. Dat je even alles om je heen kunt vergeten, alle ellende, en je kunt verdwijnen in een andere persoon, in een andere wereld. Het is dan ook wel zo fijn om dat te doen met een goed boek. Dit boek is zeker een andere wereld. Dit is een wereld waar magie in bestaat. Dit is een wereld met een koninkrijk en 3 zussen die recht hebben op de kroon, alleen kan er maar 1 de kroon ook echt hebben. Om de kroon te krijgen, moet je afrekenen met de andere 2. Dit klinkt allemaal heel duister, maar het boek is helemaal niet zo duister als je zou verwachten. Eigenlijk zit ik er steeds op te wachten tot het duisterder word.

Toch vind ik het geen verkeerd boek, vooral als je de cliffhanger nadert, is dit een goed boek. Alles werkt ook eigenlijk naar die cliffhanger toe, en dan kun je het boek opeens niet meer wegleggen. Dan is het boek echt spannend. Het is wat je noemt een slowburn. Je hebt de politiek en de interges nodig voor het einde. Dat maakt dat het boek niet voor iedereen is. Ik zelf vind dit wel interessant. Je vraagt je de hele tijd af of het plannen gaan werken en hoe de ander erop gaat reageren.

Daarnaast vind ik het interessant om te lezen hoe de band tussen de koninginnen is. Ze zijn zich er altijd van bewust dat ze de ander moeten vermoorden voor de kroon zoals het hoort, maar ze hebben ook eigen gevoelens en herinneringen. Het is interessant om te lezen hoe dit zich ontwikkelt. Ik mag de ene koningin wel meer dan de andere, maar allemaal hebben ze hun eigen persoonlijke doel en die is misschien anders dan het hoort te zijn. Ik ben ook benieuwd naar het volgende deel, met alles wat er gebeurt is op het eind.