Vlieg mee

“We are all looking for a way to deal with the madness around us. Sometimes you discover a way that makes you feel crazier, even though it makes you feel safer. ”

Dit boek heeft me totaal weten te verrassen. Ik had echt niet verhaal verwacht toen ik aan dit boek begon. Ik dacht iets liefs, luchtigs, grappigs te lezen, maar in plaats daarvan las ik iets emotioneels en krachtigs.

Je begint het verhaal in het ziekenhuis, er is duidelijk iets gebeurt, maar je weet niet precies wat tot deze situatie heeft geleidt, de hoe en de waarom zijn onbekend, maar je wilt wel graag weten wat er is gebeurt. Wat het verhaal erg intrigerend maakt.

Dit boek weet je te raken om dat het zo herkenbaar is, of tenminste dat was het voor mij. Het boek laat zien hoe moeilijk het is om er bij te horen als je “anders bent dan de rest, hoe moeilijk het is om je eigen plek te vinden, zeker wanneer je al door zoveel anderen beoordeelt en veroordeelt bent. Op een gegeven moment geef je het dan op, denk je dat het toch geen zin meer heeft, maar je hebt gewoon de juiste mensen nog niet gevonden. Maar wanneer je die vind, ben je bang dat er weer hetzelfde gaat gebeuren als alle andere keren.

Dit is een verhaal over vluchten voor je angsten. Iets wat iedereen doet op een eigen manier wanneer het moeilijk word, en het leren daarmee om te gaan. Maar het is ook een verhaal over het overwinnen van angsten, hoe moeilijk dat ook is en hoe je je buiten je comfort zone moet wagen om verder te komen.

Waar ik heel erg blij mee ben met dit boek doet en wat er ook voor zorgt dat het realistischer word, is dat dit boek de angsten, die Merel heeft niet in een keer laat verdwijnen, maar dat het steeds weer terugkomt en waar ze steeds weer voor moet vechten om te overwinnen, maar waar ze uiteindelijk wel voor wordt beloond. Ook vind ik het mooi dat wanneer het Merel lukt om haar angsten te overwinnen en ze opener word, dat ze er achterkomt dat ze niet de enige is die angsten heeft, die onzeker is. Dat ze eigenlijk net als iedereen is.

Ik moet wel even zeggen dat ik het kamp een beetje uit het niks vond komen, en dat er wel heel makkelijk met alles wat er speelt naar toe wil, ook al ben ik uiteindelijk wel blij dat het er in zat.

Merel vond ik ook een leuk personage om over te lezen. Ze houdt ook van lezen en van vogels, wat wel grappig is met haar naam. Het is heel makkelijk om je in te verplaatsen. Ik denk dat iedereen zich wel eens zoals Merel heeft gevoeld, of in dezelfde situatie heeft gezeten als haar.

Daarom vond ik het ook zo mooi om hoofdstuk 19 en 27 te lezen. Deze hoofdstukken hebben me echt weten te raken. Zo emotioneel en zo openbaring. Het is mooi om Merel te zien groeien.

Ook vind ik de rol van muziek in dit boek zo mooi, hoe muziek iets wat je niet kunt uitleggen onder woorden kan brengen, dat het er voor zorgt dat je je minder alleen en begrepen voelt.

Daarnaast vind ik het mooi dat dit boek een positief beeld over therapie laat zien met echt een coole psychiater, die totaal niet stereotype is. Ook kom je in boeken niet vaak donorbaby’s voor, terwijl dat wel gewoon voorkomt. Hierdoor is de band die ze met haar moeder deelt ook erg uniek om over te lezen.

Dit boek is zeker een slow burn en in het begin zit je met meer vragen dan met antwoorden, maar het is zeker de moeite waard om te lezen. De rustige schrijfstijl en de korte hoofdstukjes passen ook goed bij het verhaal.