Lezersrecensie
Debuutroman van hoog niveau
Lucy Foley is vooral bekend door haar thriller De Jachtpartij uit 2019, maar ze debuteerde in 2015 met een roman: Het boek van gevonden voorwerpen.
Het is het verhaal van Kate. Haar moeder Julie Darling is een beroemde ballerina, die na haar geboorte te vondeling werd gelegd en werd geadopteerd door Evie. Maar Julie komt om bij een vliegtuigongeluk en voor Kate stort haar wereld in. Als Evie haar dan vertelt dat de echte moeder van Julie contact met haar heeft gezocht, maar dat zij er nooit aan Julie heeft verteld, is het voor Kate duidelijk, ze moet op zoek naar haar echte oma.
Het is een roman debuut en het niveau is hoog. De schrijfster gebruikt binnen een boek verschillende perspectieven. Het verhaal van Kate is in de ik-vorm geschreven en dat leest heel prettig en is daardoor goed te volgen. De verhaallijn van Alice en de kunstenaar Thomas is een stuk afstandelijker door de alwetende verteller die zegt wat er gebeurt en laat weten wat hij of zij voelt of denkt. Gelukkig zit daar wel veel dialoog is, zodat het toch goed te lezen is. En als derde perspectief zijn er reflecties van Thomas in de ik-vorm. Door de afwisseling leest het prettig en de verschillende verhalen vullen elkaar goed aan.
Kate heeft niet veel aanwijzingen in de zoektocht naar Alice, maar ze heeft wel een houtskoolschets die van de hand van de beroemde kunstenaar Thomas Stafford is. Hij leeft als een kluizenaar op Corsica. Het kost haar weinig moeite om hem te vinden en ze mag bij hem logeren. Zijn kleinzoon Olivier is eerst erg afwijzend, maar langzaamaan ontstaat er een mooie vriendschap tussen die twee. Het verhaal van Alice en Thomas is een liefdesverhaal, maar geen gewone. De tijd dat ze bij elkaar kunnen zijn is maar kort, daarna zorgt de Tweede Wereldoorlog voor een afstand tussen deze mensen met grote gevolgen.
In het boek is kunst een belangrijk thema, zowel Thomas met zijn schilderijen als Kate met haar foto's vullen dat in. Maar ook de oorlog en het verzet, rouw en het zoeken naar familie zijn onderwerpen die zijn verwerkt in dit boek. Het is een boek met een sterk liefdesverhaal, maar het is ook melancholisch, want niet alles loopt even goed af.
De titel lijkt te wijzen op verhaal waarin een boek een grote rol zal spelen, maar hoewel er wel boeken in voorkomen, is de titel een verwijzing naar een gevoel dat pas aan het einde van het boek wordt uitgelegd. Knap gevonden, maar wel enigszins misleidend.
Het boek van gevonden voorwerpen is een mooie roman over echte liefde, maar ook over het leven en dat het niet altijd gaat zoals je graag zou willen. Een boek met twee verhaallijnen, een in het heden en een in het verleden, waarbij familiebanden soms ondoorgrondelijk zijn en talenten worden doorgegeven en een generatie overslaan.
Het is het verhaal van Kate. Haar moeder Julie Darling is een beroemde ballerina, die na haar geboorte te vondeling werd gelegd en werd geadopteerd door Evie. Maar Julie komt om bij een vliegtuigongeluk en voor Kate stort haar wereld in. Als Evie haar dan vertelt dat de echte moeder van Julie contact met haar heeft gezocht, maar dat zij er nooit aan Julie heeft verteld, is het voor Kate duidelijk, ze moet op zoek naar haar echte oma.
Het is een roman debuut en het niveau is hoog. De schrijfster gebruikt binnen een boek verschillende perspectieven. Het verhaal van Kate is in de ik-vorm geschreven en dat leest heel prettig en is daardoor goed te volgen. De verhaallijn van Alice en de kunstenaar Thomas is een stuk afstandelijker door de alwetende verteller die zegt wat er gebeurt en laat weten wat hij of zij voelt of denkt. Gelukkig zit daar wel veel dialoog is, zodat het toch goed te lezen is. En als derde perspectief zijn er reflecties van Thomas in de ik-vorm. Door de afwisseling leest het prettig en de verschillende verhalen vullen elkaar goed aan.
Kate heeft niet veel aanwijzingen in de zoektocht naar Alice, maar ze heeft wel een houtskoolschets die van de hand van de beroemde kunstenaar Thomas Stafford is. Hij leeft als een kluizenaar op Corsica. Het kost haar weinig moeite om hem te vinden en ze mag bij hem logeren. Zijn kleinzoon Olivier is eerst erg afwijzend, maar langzaamaan ontstaat er een mooie vriendschap tussen die twee. Het verhaal van Alice en Thomas is een liefdesverhaal, maar geen gewone. De tijd dat ze bij elkaar kunnen zijn is maar kort, daarna zorgt de Tweede Wereldoorlog voor een afstand tussen deze mensen met grote gevolgen.
In het boek is kunst een belangrijk thema, zowel Thomas met zijn schilderijen als Kate met haar foto's vullen dat in. Maar ook de oorlog en het verzet, rouw en het zoeken naar familie zijn onderwerpen die zijn verwerkt in dit boek. Het is een boek met een sterk liefdesverhaal, maar het is ook melancholisch, want niet alles loopt even goed af.
De titel lijkt te wijzen op verhaal waarin een boek een grote rol zal spelen, maar hoewel er wel boeken in voorkomen, is de titel een verwijzing naar een gevoel dat pas aan het einde van het boek wordt uitgelegd. Knap gevonden, maar wel enigszins misleidend.
Het boek van gevonden voorwerpen is een mooie roman over echte liefde, maar ook over het leven en dat het niet altijd gaat zoals je graag zou willen. Een boek met twee verhaallijnen, een in het heden en een in het verleden, waarbij familiebanden soms ondoorgrondelijk zijn en talenten worden doorgegeven en een generatie overslaan.
1
Reageer op deze recensie
