Overdosis politiek en toeval in mager plot.

Het boek begint in Syrië, in de jeugd van Aylan. Het is interessant om over het leven in een Syrisch dorp te lezen.De relatie met zijn vader wordt mooi beschreven. Helaas komt er al snel een opsomming van allerlei westerse schrijvers over democratie, en veel politieke meningen van Els Ampe. De passages over politiek, economie, democratie en de vrije markt zijn saai en langdradig.
Op zijn vijftiende verjaardag krijgt Aylan een prent van de mythische stad Palmyra. " Die prent deed hem dromen van paleizen en heldhaftige koningen". Aylan is een jongen met een naar buiten gerichte blik, wat ongebruikelijk is in zijn dorp. Hij is een dromer, en de prent van Palmyra wakkert dat aan. Palmyra was altijd een plaats die oost en west met elkaar verbond, en zeer welvarend. Voor de jonge Aylan is het misschien een metafoor voor een beter, spannender leven. Hij fantaseert er veel over, en als hij dan als hij er voor het eerst is, een mooie vrouw in het wit ziet, wakkert dat zijn fantasie nog verder aan. Doordat ze bij de volgende oogopslag is verdwenen, wordt ze inderdaad bijna mythisch. Zij wordt symbool voor een onvervulbare droom. Doordat hij haar later bij toeval tegen komt, lijkt die droom niet meer onvervulbaar. Als zij dan opeens verdwijnt, wordt zijn verlangen alleen maar groter. Het verhaal hangt aan elkaar door allerlei toevalligheden. Natuurlijk bestaat toeval, maar in dit boek wel in een overdosis. De verloren liefde brengt Aylan naar België. Eenmaal daar distantieert Aylan zich van " echte" vluchtelingen. Waarom? Het zou interessant zijn om daar meer over te lezen, en over het gewend raken aan een nieuwe cultuur, het zich gewenst of ongewenst voelen, de asielaanvraag etc. Het lijkt Aylan allemaal weinig uit te maken of hij nu in Syrië is, in Rusland of in België. Alles blijft aan de oppervlakte. Niets wordt echt uitgewerkt. Een mager liefdesverhaal, gelardeerd met te veel politieke meningen.