Lezersrecensie
" Drijvend met haar dikke kin op het deurkettinkje…..”
De Tsjaikivskistraat in Sint Petersburg, waar Pieter Waterdrinker woont, is een plek waar veel geschiedenis is geschreven.
Al in 1905 gingen verpauperde arbeiders naar het Winterpaleis om tsaar Nicolaas II te vragen om betere leefomstandigheden. Het parlement, de Doema, die toen werd ingesteld was gevestigd in het Taurische Paleis vlakbij de Tsjaikovskistraat. Ook de Voorlopige Regering, na de troonsafstand van de tsaar na de Februarirevolutie in 1917 was daar. In 1914 riep het volk bij de Oostenrijkse ambassade in de Tsjaikovskistraat op tot steun aan Servië.
Op nummer 58 woonde Vladimir Iljitsj Lenin. In 1917 begon onder zijn leiding de Oktoberrevolutie in de stad. Ook de dichteres en schrijfster Zinaida Hippius woonde er en hield een dagboek bij over die tijd.
De schrijver woont met zijn vrouw Julia en drie katten in een gerenoveerd tweekamerappartement in de Tsjaikovskistraat. De verdiepingen boven en onder hen bestaan nog uit oude kommunalka’s uit de Sovjettijd, waar onbemiddelde Russen wonen, die met meerdere gezinnen keuken en wc delen. Op de bovenste verdieping heeft een operazangeres de vroegere luister van de bourgeoisie hersteld.
Waterdrinker vertelt over zijn leven in Rusland, waar hij vanaf 1988 het grootste deel van de tijd heeft gewoond. Hij verbindt de Russische geschiedenis van rond 1917 met die van het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en met het heden en hij trekt paralellen met de huidige Europese geschiedenis.
Inhoudelijk is het een heel interessant verhaal dat wordt verteld door een aardige, wat naïeve man met twaalf ambachten, dertien ongelukken.
Waarom dan toch maar drie sterren?
Dat komt doordat Waterdrinker erg associatief schrijft, waardoor de samenhang soms ver te zoeken is, en het niet duidelijk is of het verhaal over de revolutie gaat van 1917, of over een overpeinzing van 100 jaar later, over zijn zwager, zijn poezen, zijn louche handelspartners, zijn ouders, of wat er ook maar in zijn hoofd opkomt.
Dit alles in gezwollen taal met vreemde metaforen. (“ drijvend met haar dikke kin op het deurkettinkje…..”)
Hij “presteert” het om één zin van negen bladzijden te maken. Naar mijn mening bepaald geen verdienste.
Al in 1905 gingen verpauperde arbeiders naar het Winterpaleis om tsaar Nicolaas II te vragen om betere leefomstandigheden. Het parlement, de Doema, die toen werd ingesteld was gevestigd in het Taurische Paleis vlakbij de Tsjaikovskistraat. Ook de Voorlopige Regering, na de troonsafstand van de tsaar na de Februarirevolutie in 1917 was daar. In 1914 riep het volk bij de Oostenrijkse ambassade in de Tsjaikovskistraat op tot steun aan Servië.
Op nummer 58 woonde Vladimir Iljitsj Lenin. In 1917 begon onder zijn leiding de Oktoberrevolutie in de stad. Ook de dichteres en schrijfster Zinaida Hippius woonde er en hield een dagboek bij over die tijd.
De schrijver woont met zijn vrouw Julia en drie katten in een gerenoveerd tweekamerappartement in de Tsjaikovskistraat. De verdiepingen boven en onder hen bestaan nog uit oude kommunalka’s uit de Sovjettijd, waar onbemiddelde Russen wonen, die met meerdere gezinnen keuken en wc delen. Op de bovenste verdieping heeft een operazangeres de vroegere luister van de bourgeoisie hersteld.
Waterdrinker vertelt over zijn leven in Rusland, waar hij vanaf 1988 het grootste deel van de tijd heeft gewoond. Hij verbindt de Russische geschiedenis van rond 1917 met die van het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en met het heden en hij trekt paralellen met de huidige Europese geschiedenis.
Inhoudelijk is het een heel interessant verhaal dat wordt verteld door een aardige, wat naïeve man met twaalf ambachten, dertien ongelukken.
Waarom dan toch maar drie sterren?
Dat komt doordat Waterdrinker erg associatief schrijft, waardoor de samenhang soms ver te zoeken is, en het niet duidelijk is of het verhaal over de revolutie gaat van 1917, of over een overpeinzing van 100 jaar later, over zijn zwager, zijn poezen, zijn louche handelspartners, zijn ouders, of wat er ook maar in zijn hoofd opkomt.
Dit alles in gezwollen taal met vreemde metaforen. (“ drijvend met haar dikke kin op het deurkettinkje…..”)
Hij “presteert” het om één zin van negen bladzijden te maken. Naar mijn mening bepaald geen verdienste.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mariette
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
