De prijs van vrijheid

Een klein stapje uit mijn comfortzone dit, maar ik keek er erg naar uit om het te gaan ontdekken. Ongeveer een jaar geleden kreeg ik dit boek voor mijn verjaardag. Ik had het op mijn want to read staan n.a.v. veel positieve verhalen op bookstagram en een van de nichtjes die het me gaven, had het ook al gelezen en was enthousiast.

Het onzichtbare leven van Addie LaRue vertelt het verhaal van een jong meisje dat in het begin van de 18e eeuw opgroeit in een dorpje in het midden van Frankrijk. Je ontmoet haar in 1714. Het jaar waarin ze wordt uitgehuwelijkt en haar vrijheid in rook ziet opgaan. Ze kan zich niet voorstellen zich in zo'n klein leven in Villon-sur-Sarthe te schikken en vlucht naar het bos. Daar bidt ze tot alle goden die ze kan bedenken en blijft bidden. De nacht valt ongemerkt, waardoor ze bidt tot de goden die pas antwoord geven als het donker is. De goden waar Estele haar voor gewaarschuwd heeft, maar het is te laat. Adeline, Addie, sluit een deal met de duisternis. Ze zal vrij zijn, maar tegen welke prijs?

Dit is zo'n bijzonder boek! Ik ben vooral onder de indruk van de knappe combinatie van een verhaal dat heerlijk leest en meesleept en je tegelijkertijd behoorlijk aan het denken zet. Wat is het eeuwige leven waard als niemand zich je kan herinneren? Wat kan je aan als je nergens aan kunt overlijden? Wat betekent liefde in vergetelheid? Wat betekent liefde als iedereen alleen maar in je ziet wat je wil zien?

V.E. Schwab heeft hele mooie, diepgaande, realistische personages geschreven in een niet geheel realistische wereld. Tegelijkertijd heeft ze het zo ingebed in de wereldgeschiedenis dat je je bijna kunt voorstellen dat dit wel echt gebeurt. Het is een gelaagd verhaal, waarin je een sterke band met Addie en later Henry opbouwt. Ik leefde met ze mee, ondanks dat ik er af en toe ook even geen begrip voor kon opbrengen.

De pijn van het steeds vergeten worden ligt als een waas over het hele boek heen en toch wordt het nergens te zwaar. Het deed me juist ook bedenken hoe dubbel het is: de vrijheid die het geeft en de eenzaamheid. Het is met recht een vloek, meer dan een zegen, te noemen. Dat is in elk geval absoluut mijn conclusie.

Addie is een enorm sterk personage. Ze is haar tijd ver vooruit en neemt dat mee naar de tijden waarin ze leeft. De manier waarop ze de wereld ziet veranderen en daar steeds haar positie als vrouw in definieert, vind ik enorm bewonderenswaardig.

Wat een vakwerk van Schwab en wat moet er veel tijd gezeten hebben in het vormgeven van dit verhaal. Al is het maar om de precieze voorwaarden van de vloek helder te krijgen en het verhaal passend te maken. In het begin waren er weleens momenten dat ik dacht: huh, kan ze dat wel? En net lukte dit niet? Maar uiteindelijk wordt de vloek steeds vastomlijnder voor de lezer en weet Schwab het geloofwaardig te houden.

Heel leuk om dit boek gelezen te hebben!