In het oog van de storm

Mijn enige negatieve opmerking is dat het boek in mijn ogen nogal bruusk begint. Het ticket ligt er. Achteraf wordt het duidelijk en ga je in het verhaal me als in een wervelstorm.
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm en is deels autobiografisch. Je volgt het verhaal van de 24-jarige Suzan die reeds een bewogen leven achter de rug heeft en op de iets oudere Amerikaanse Steve botst. Ze volgt het naar de States, maar de relatie wordt niet wat ze verwacht.
Ik vind het moeilijk meer over dit verhaal te zeggen zonder spoilers. De spanningsboog stond voor mij aangenaam strak, niet te strak en ook niet te licht. Ja, soms bekroop het gebeuren me. Heel de sfeer geeft me niet meteen zin om mijn koffers te pakken en naar de States, zeker niet naar Oklahoma te vertrekken, of toch niet om er te wonen. Eigenlijk kreeg ik eerder een dystopisch beeld van deze regio.
Natuurlijk is het beschreven vanuit het perspectief van het hoofdpersonage en vanuit dat gegeven is het in mijn ogen meer dan geslaagd. Moest ik in haar situatie zijn, zou ik hoogst waarschijnlijk hetzelfde doen.
Het is voor mij moeilijk om op te maken wat echt is en wat fictie. Dat is weer een teken dat het verhaal geslaagd is. Het is vlot geschreven in een stijl die bij het geheel past. Geen ingewikkelde zinnen en geen belerende paragrafen, gewoon recht door het oog van de storm en klaar om de lezer mee te slepen.
Of ja, misschien wat het naar mijn gevoel iets te snel uit. Anderzijds weet ik niet wat er nog meer zou kunnen geschreven zijn.