Roman met maatschappelijke meerwaarde (maar met een misleidende cover)

Tante Trientje is geen typisch ‘nonneke’, zo vertelt Regina ons meteen in het eerste deel van Holy Trientje. Het is zo’n type dat je vindt bij protesten voor abortusklinieken. Het is een vrouw met een engagement die zich laat leiden door God of ‘Lief Heertje’ zoals zij hem noemt.
Lief Heertje heeft een missie voor Tante Trientje. Ze moet een actie opzetten zoals de non Kathleen in de VS. Zij drong een nucleair complex binnen om daar een protestactie op te zetten. Regina reist daarom naar de VS om Kathleen op te zoeken en de actie in Nederland te leiden.
Anne-Ginne Goemans deed voor het schrijven van haar roman Holy Trientje gedegen onderzoek. Dat blijkt doorheen het hele boek in de verhalen van de verschillende personages die prachtig in hun eigen context zijn geplaatst en ook navenant reageren.
Het eerste deel van de roman vertelt de verhalen van Regina, Yoshida, Bonnie en Hansje. In dit eerste deel weet Goemans de verhalen van de personages meeslepend te vertellen. In elk verhaal speelt kernwapens of kernenergie een rol waardoor duidelijk wordt waarom de vier in het tweede deel van de roman samen komen. Hun verhalen raken echt, maar de personages worden naar mijn gevoel niet echt levendig. Het lijken eerder typetjes te zijn die een specifiek deel van de bevolking moeten representeren. Yoshida als slachtoffer van de ramp bij Fukushima. Regina als Westerse vrouw die alle ballen hoog probeert te houden, maar op zoek gaat naar ‘meer’. Bonnie als slachtoffer van testen die de VS met kernwapens deed. En uiteindelijk Hansje die als fotografe protestacties, waaronder ook deze tegen de kernwapens documenteerde. Het is de kleinzoon van Hansje die verder in het verhaal een rol zal spelen.
In het tweede deel van het boek komen de vier personages samen om de actie op te zetten. Waar het eerste deel een sterke vuist maakt naar kernenergie en kernwapens door de treffende verhalen, verzwakt dit in het tweede deel. Vooral het einde lijkt een pak sneller te gaan en de actie zelf neemt uiteindelijk geen grote rol in het boek aan. Dit in tegenstelling tot wat de flaptekst doet vermoeden.
De rode cover opvallend en de titel ‘Holy Trientje’ een beetje onconventioneel. Geen van beide weet werkelijk de inhoud van het boek weer te geven en dat is eigenlijk jammer. Er zullen mogelijks mensen over het boek heen kijken door de cover en de titel, terwijl de inhoud zoveel meer bevat dan de cover en titel doen vermoeden.
Anne-Ginne Goemans heeft met Holy Trientje namelijk een sterk pamflet geschreven tegen kernenergie en kernwapens dat je toch aan het denken zet. Hoewel haar personages minder levend zijn en het verhaal je niet meteen meesleept, is het toch een sterke roman geworden door de vlotte schrijfstijl van Goemans en de thema’s die ze aanhaalt. Holy Trientje is een roman met een maatschappelijke meerwaarde die je niet zomaar links moet laten liggen.