De auteur heeft met dit verhaal haar doel bereikt!

Lucy Adlington (1970) is op vele markten thuis, ze is auteur, actrice en kostuumhistoricus. Ze schreef romans altijd met een twist naar het genre sciencefiction en fantasie, toch altijd met een verwijzing naar de geschiedenis. Als kostuumhistoricus doet ze onderzoek en schrijft ze over de talloze manieren hoe kleren aanwijzingen geven in cultuur en het verleden en heden van de mens. Dat ze kostuumhistoricus is dat pik je onmiddellijk op terwijl je het verhaal leest.

*Auschwitz-Birkenau:
De 14-jarige Ella werkt in het Hoger Naaiatelier van het concentratiekamp te Auschwitz, ze heeft gestreden om dit werk te krijgen. Een werk dat haar droog houdt, beschermt tegen de kou en waar ze haar passie in kan uitoefenen, het ontwerpen van kleren. In het naaiatelier leert ze de lieve en rechtvaardige Rose kennen. Een mooie vriendschap ontstaat, elk op hun eigen manier proberen ze te overleven in een onmenselijk bestaan. Rose probeert te overleven door haar eigen mooie sprookjes te vertellen, terwijl Ella overleeft door prachtige creaties te creëren.

Deze Young Adult leest als een trein, met eenvoudige bewoording zet de auteur een verhaal neer met een boodschap van hoop en vele thema’s en als pronkstuk een prachtige vriendschap door de ellende heen. Met meerdere soms wel poëtische vergelijkingen en dit door simpele woorden neergezet krijg je een vloeiend verhaal.

“De bewakers bewogen zich langzaam tussen ons door. Het waren net kraaien die waren neergestreken op een pas geoogst veld om insecten te verzamelen.”

Al krijg je soms een overvloed van vergelijkingen toch blijft het verhaal overeind met enig nadeel dat emoties op een bepaalde manier een afstand nemen van de lezer. Op een intelligente wijze laat Adlington het verleden van het hoofdpersonages en bijfiguren door het verhaal vloeien. Als lezer kan je wat twijfelen aan de realiteit van het verhaal toch geeft de auteur in een duidelijk nawoord een verklaring. Het doel van de auteur was zeker een verhaal te schrijven om een bepaalde leeftijdscategorie wakker te schudden en daar kan ik enkel maar voor applaudisseren, een boodschap dat verder gaat dan de Tweede Wereldoorlog. Blijkbaar is de auteur een tweede roman aan het schrijven over één van de personages (1946)van dit indrukwekkende verhaal, laat maar komen zou ik zeggen!